gördüklerimden yola çıkarak anladım ki bu esmaya dayama işi baya zevk veriyordu. bir iki kere muhattap olduktan sonra samimiyeti biraz yakalamıştık esmayla.
k:furkan artık benim sıram geldi
f:emin misin lan erken olmasın
k:giberim gözüm döndü gözüm. dayamam lazım o züte
f:tamam amk bi sakin ol
k:karışma bana. esmanın kalemini çal şimdi sonra da bana ver kalemi.
furkan kalemi çaldı. esma yine sinirlenip saldırdı furkana. furkanda aynı taktik evirip çevirdi aldı önüne dayıyor. dıbına koduğum unuttu kalemi bana vermeyi kendinde geçti pekekent. el kol işaretleri yapıyorumdum anlasın diye. kendimi işaret ediyordum sıra bende diye. sonunda boşaldı mı naptı pasladı kalemi bana.
esma:ya ket ver şunu yaaa ahaha
k:hayatta vermem gel al
amk kalemi canım pahasına tutuyorum aldım ben de esmayı önüme. sarıldım. hayvancasına dayadım. zütü yumuşacıktı. tüy yastık gibiydi. hızımı alamadım duvara dayadım kızı
e:napıyorsun yaaaa
k:vermem al alabiliyorsan
e:ya kalemi demiyorum
yannanım dimdik olmuş amk kıza hissettirmiştim. hemen tuvalete gittim otuz bir çektim. yok böyle bir zevk. her gün esmaya dayamaya başladım dıbına koyim. kumarın, ciksin, alkolün bağımlısı gibi esmaya dayamanın bağımlısı oldum. bazen sabah gibişi gibi ilk ders öncesi dayayıp tuvalette otuz bir çekiyor bazende öğle arası karnımı doyurduktan sonra 'nerdesin konuşmamız lazım' diye mesaj atıp tek yakalayınca dayıyordum. sonrası yine otuz bir tabiki.