hakanla yakındık bu arada bir aralar. o aralar da bu anlatacağım aralar. hakan bizim ilkokuldan benim ilk sevgilim olan seraya aşıktı bir süre. ben de bsgye aşıktım kendimce ömürlük. ikimiz de aşk acısı çekiyorduk kendimizce. beraber içtiğimiz zamanlar oluyordu. ben anlatıyordum o dinliyordu. o anlatıyordu ben ne diyor bu dıbına çaktığım ya bsg nerde diyordum.
bir ara şöyle bir şey oldu
h:olum hiç konuşamicak mıyız lan biz bunlarla
k:bilmiyorum ben de deli gibi özlüyorum amk
h:dimi lan insanın arayası geliyor mesaj atası geliyor
k:bir çözüm buldum da taşak geçme
h:ne buldun
k:ben seni bsg sen de beni seray diye kaydet. en azından mesajda o isimleri görünce biraz mutlu oluruz lan
h:vay dıbına koyim güzel fikir lan.
bir kaç gün öyle kayıtlı kaldık. hem gerçekten anlamsızca hüzünlendirirken sevindiriyordu. hem de yıkıklığımızla taşak geçme konusu veriyordu bize. fena sarhoş olduğum bir gecenin sabahı uyandığımda rutinim olan telefona bakma eylemini gerçekleştirdim. iki mesaj ikisi de bsg'den
bsg:uyandın mı
gülümsedim bana döndü diye. 1 saniye sürmedi ama
bsg:yarram uyan artık saat kaç oldu
bu kız bana niye sövüyor lan diye düşündüm. bir kaç saniye sonra kafama dank etti. hani bomtak uyandığınız bir gün olur ya çok nadiren. ve o gün tüm gününüz bomtak geçer. adım gibi emindim öyle bir güne uyandığıma.