ahmetle enver tanıştıktan sonra kuzenlerle tanıştırdım. tuğbanın büyük memelerine göz diken ahmeti farkettim gibi ilk tek kaldığımız anda dedim
k:eeeey dur orda sakin ol bırrrrrş
a:napıyon lan
k:seni dizginliyorum. bırrrrrş
a:manyak mısın dıbına koyim ya
k:tamam sen gidecen ama dur bak ben bunlarla sen gittikten sonra da kalacam. biz başka kızlara kıyalım.
a:tamam tamam
sonra sahilde yürürken o akşam taks makinesine vuran gençleri ve am hizasında şortla onları izleyen kızları gördük. birer lira çöpe atasımız geldi.
a:vurak mı
yanımızda kız var diye belli etmedim.
k:kıyımlara mı? (kızlar)
a:ya amk ciddi ol gel vurak hadi
bin güçlü olduğundan vurdu kızlar da kaç vurdu diye bakıyor. 850 falan vurdu. ben gerildim birazcık 'malum ırkın yumruğu' dedikleri stilde elimi yumruk yapıp yukardan aşağıya eğimli gelecek şekilde vurdum. 800 falan vurdum ben de.
e:abi ben de vurim ya
a:vur lan kanka. iyi vur bak izliyorlar.
e:merak etme sen bende o
amk 3 4 metre gerildi. yumruk atmicak da hayat gibecem sanki. millet de izliyor kafadan kızlı erkekli 15 kişi var biz de dahil. birden koşar adım makinaya yaklaştı yumruğunu kaldırıp. tam vuracak makinanın ancak enverin gibi kadar küçük olan engebeli yerine takıldı ayağı. düşerken kafa attı bide makinaya. düşüşünü daha bitirmeden ahmetle ben arkamızı dönüp yürümeye başlamıştık. bu rezilliğe ortak olamazdık o ergen yaşımızda. arkamızdan iki ses duyuluyordu. birisi izleyen tüm falliklerin gülüşü diğeri de 'abi nereye gidiyorsunuz?' diyen enverin sesiydi.