salih geldi o muhabbetlerin üzerine. selam verdiği gibi oturdu sessizce. belliydi onun da bir derdi olduğu.
emre:birdi iki oldu olum neyiniz var ya. hadi ket tamam sana noldu
cevap vermedi salih
ahmet:kardeş birine bir şey mi oldu
ben de döndüm bekliyorum bir şey demesini. herkes susunca ben telefondan bir şarkı açtım. o zamanlar hep dinlediğim ve o zamanlardan sonra yılda bir iki kez dinlediğim bir şarkı. o zamanlarda bırakmak istediğimdendir artık çok dinlememem. (parça: ulaş-sen artık git hadi)

artık hepimiz ezberlemiştik amk şarkısını. açtığım gibi iyice dolduk. vardı o yaşta hepimizin başından gelip geçen ya da geçiyor olan birisi. o şarkıyı dinlerken hepimizin yudumları büyüdü, içtiğimiz sigaralar çocuk yaşımızda elimize değil ama kendimizce ağır kederimize güzel yakıştı. iki yıldır bsg diye diye içimi kemirip bir kere bile ağlamamıştım o ana kadar. salih gözleri dolu bana baktı
salih:ket nasıl dayanıyon lan. iki yıl.
birşey diyemedim.
s:çok zor lan nasıl katlanıyon
kendimi düşündüm amk. bunca zaman kaskatı kesilmişim hep. tutmuşum hep kendimi. liselilerden dayak yiyen ilkokullu gibi hıçkıra hıçkıra ağladım.
s:ne zaman bsgnin doğum günü. valla herşeyi yaparım maddi manevi. yeter amk mutlu ol ya hak ettin artık.
adam benim içimde bastırdığım ne varsa o gün dile getirdi. ben de tak gibi ağladım amk. o da tutamadı kendini o da ağlamıştı. değişen hiçbirşey olmadı ama. yine bomtak bi halde evde bulmuştum kendimi. bide üstüne yarın karneleri alacaktık