ikinci dönem hareketsiz geçiyordu. yani her ders her teneffüs eğleniyordum ama burda yazmaya değer çok şey olmuyordu.
adanalılar bilir otogarın arka mahallesi fevzipaşa çok tekin bir yer değildir. bizim okul da fevzipaşada işte. öğle arası Alınteri diye bir restoran var oraya gidiyoruz bazen. mahallenin kebapçısı restoran dediğim. zaten hep fakir geziyorum nasıl gidecem yoksa amk. tavuk kebap dürüm 3 tl ve yarım metre kebap geliyordu.
kadroda 6 7 kişi varız ben alperen çağatay mert... biz yemeği yerken bizim devredeki ülkücü tayfa da geldi. onlar da bi bizim kadar varlar. selamlaştık karşılıklı afiyet olsun dedik birbirmizden çok haz etmesek de. sonra biz çıktık yandaki iddacıya girdik. ben hep 2ye 8-10 veren kupon yapardım. küçük adamız amk yarını kurtarak hesabındayım. ordan da çıktık okula giderken 5 tane o mahallenin genci bize laf atarak geliyordu karşıdan. bizden bir iki yaş büyüklerdi.
-lan şu anadolu liselilerini bi gibsek mi
-bunların dıbına koyim analarını gibsek gıkları çıkmak
alperen sinirlendi öyle deyince
a:lan biz daha kalabalığız gibek huur çocuklarını
ben farketmiştim daha önceden gördüğümden
k:alperen sus amk duymazdan gel bakma. yoklarmış gibi yürümeye devam et
a:niye dıbına koyim anamıza sövüyorlar
k:kardeş bir küfür için bıçaklanmayı belki ölmeyi göze almıyorum ben. adamların kafa bil milyon baksana amk. uyuşturucu kafası bu ben biliyorum. belamızı giberler bizim vurduğumuzu hissetmez bile binler.
sonra herkes benim dediğime katıldı. bir şey demeden geçince onlar da çok uzatmayıp daha fazla sataşmadan aralarından geçtik.