Çakır bu olaylara alışkın gibiydi ve yahut üzerinde bulundurduğu kitaptan bir nevi güç alıyordu. Aslında pek emin değilim. Kitap hangi şartlarda ne kadar ne etki gösteriyor bilmiyordu. O gü o mağara içinde bize olan şeyleri Çakırda iliklerine kadar hissetmişti...

Kendimize gelir gelmez eşyalarımızı toparlayıp barakaya doğru yola çıktık. Etrafta sanki sis var gibi, rüzgar tüm soğuyla suratıma çarpıyordu.

Herkes yaşanan olaylardan konuşmak istese de, daha çok susmayı tercih ediyordu...

ama tek emin olduğumuz şey, ne olursa olsun o gömüyü bulup oradan çıkarmak!

Uzun bir sesgiblik ve yürüyüşün ardından barakaya geldik. Çakır kapıyı açtı, furkanla ben içeri girdiğimizde çakır birazdan geliyorum diyerek ayrıldı...

Furkan suspus karşımda oturuyor, ben de ne söyleyeceğimi bilemiyordum... Aslında konuşmakta istemiyordum...

Tek istediğim gömüydü...