bizim dönemden bir kaç kız kendi arkadaşlarına yazıyorum sanmış o sözleri. kızın adı saadet soyadı da t ile başlıyor. kız bana uzaktan bakıp duruyor. bizim sınıfa geliyor arkadaşlarıyla konuşuyor ama hep bana bakıyor bu arada.
f:bu kız istiyor kanka
k:sebebini anlamam lazım ama. neden durduk yere bana versin. ne kusuru var lan bunun!!!
hiddetlendim bir an. ayağı aksamıyordu. organlar yerli yerinde gibiydi. zütü büyüktü bir ama olurdu. züt ne kadar büyükse o kadar fazla sevebilirsin. bir iki gün içinde öğrendim olayı. facebooktan yazdıklarımı kendisine sandığını. iyi lan bari buna yazılim dedim. gittim tanıştık ettik. bir iki gün paso teneffüslerde gezdik. okulun diline düşmüştük gene. okul seviyordu bu bunla mı çıkıyor şu şunu mu gibiyor mevzularını. bi asya bi bu sena giblemiyordu bizi. ben de hep öylelerini buluyordum. boşuna amsavar demedik o zaman kendimize.
herşey güzel giderken ben sıvazlayarak bekliyorum artık oldu bu iş kesin kıyım yapacam buna diye. kız bir geldi yanıma
s:burak bu son konuşmamız olsun mu
k:noldu birden bire
s:ben düşündüm de olmaz ya
k:neden ama
s:çok reklam oluyoruz sevmiyorum ben göze batmayı
tek nedenin bu mu?
s:evet
k:ya saadet doğruyu söyle
s:bi de sizin sınıftaki arkadaşlarım söyledi. sen derslerde garip sesler çıkarıp tuhaf hareketler yapıyormuşsun.
boğazım düğümlendi konuşamadım. ulan sırf felç yapıyorum diye reddedilmek koymuştu bana. ben de yine tüfeği kısa süreli hayatımın aşkı, gülüşü uğruna timsah bile gibeceğim senaya yönlendirdim.