o olaydan sonra çağatayla aramızda kod kullandık. dersten önce söylemeyi unutsak bile zili duyunca hemen tuvalete koşacaktık. biri sorduğunda da kanka tuvalete gidiyorum acil işemem lazım diyorduk. bazen çağatay önce giderken ona sonra bana sorarlardı ama ikimiz de aynı şeyi söylerdik. ortada yalan söylemek için bir sebep yoktu onlara göre. çılgın aşıklar gibi birbirmize tuvalette kavuşuyor sonra da kantine mi inelim bahçe de mi dolaşalım kararlaştırıyorduk.
biz mi cıvıttık olay kendinden mi gelişti hatırlamıyorum ama şu boyuta gelmişti artık: ben çağataya sen karar ver yaaa diyordum o da bana hep benim dediğim oluyor senin dediğin yere gidelim diyordu. kantinden bisküvi alınca aç ağzını kanka diyip veriştiriyordu bin ağzıma.
olay bahçede bizimkilere yakalanmamızla son bulmuştu
furkan:napıyonuz lan siz
k:bir şey yapmıyoz
furkan:niye lan bizden ayrı geziyorsunuz
k:size öyle gelmiş lan niye ayrı gezek tuvalette karşılaktık beraber indik aşşağıya
zeyd:ben görüyorum sizi hep gizli buluşuyorsunuz
çağatay:saçmalama ya hadi yürüyon amk ayrı gayrı mı olur. 10 kişiden birimiz eksilse hepimiz eksilir
ne diyon bakışı attım bine. aşkımız sönmüştü amk. bidaha başbaşa bisküvi yiyemicektik. çağatayın çok gibinde değildi ama iki kişi takılmak güzeldi alışmıştım. yine abaza team olarak toplanmıştık en sonunda