mağaraya girmeden önce güzelce karnımızı doyurduk, 15.45 civarıydı. Saat konusunda çok eminim çünkü furkana özellikle sormuştum. 4 e çeyrek var dediğini daha dün gibi hatırlıyorum...

Hızlıca iş bölümü yaptık, ben çakırla beraber o anlattığım zeytin ağacından yapılmış apartla yer bulmaya çalışırken, furkan da mağara içinde yeni işaretler aramaya koyulmuştu...

Çok geçmeden çakır bir yer buldu.. ben de denemek istedim. Çakır yere 3 tane yuvarlak taş bıraktı. Aynı şekilde ben de denediğimde o çubuğun taşı koyduğu yere beni çektiğini hissettim. Bu arada içim anlamsız şekilde daralıyor, mağaranın etkisinden olsa gerek; nefes alışverişlerim zorlanıyordu...

Bir an ufacık mağarada furkanı kaybettiğimi hissettim. inanılmaz kaygı duyuyordum... Çakıra dönüp furkanı gördün mü diye sordum...

Sadece baktı... boş ve anlamsız bir bakış...

Nerede o? beni duymuyor musun dedim. Ellerinden tutup konuşsana lan dediğimde Furkan beni sakinleştirmeye çalışıyordu...

Furkanı Çakır zannetmiştim bir an. işte o an bir büyü ya da dünya dışı bir gücü iliklerime kadar hissettim. Hepimiz mağara içinde halisünasyonlar görmeye başladık...

Gözlerim kapanmış bir an... Tekrar açtığımda furkan ve çakır kazı yapıyor bense uzanmış izliyordum. Sanki saatler geçmiş gibiydi...

Yazarken bile hâla titriyorim beyler. O günü o anı hatırlıyorum. Mağara içinde Saatlerdir bir şekilde oyalanıyor gibiydik...

Bir an kendimize gelip oturduk.. Napıyorduk biz?

Çakır Furkan neler oluyor... Gece mi oldu? Bir gün mü oldu? bu kadar zamandır biz burada ne yapıyoruz...

Sesi kısılmıs bir şekilde furkan tonlayarak galiba buradan çıkmalıyız dedi.. Çakır kazı yapmaya çalışıyor, Çapayı yere her vurduğunda daha önce hiç duymadığım arapça kelimeler söylüyordu...

Galiba mahsur kalmıştık... içimde sadece gömüyü çıkartmak ve ordan alıp bir şekilde ilçeye dönmek vardı... Gözümüzü define bürümüştü...

Bir şekilee furkan kendine gelerek bizi mağara dışına süreklemeye çalıştı. Çakır ve ben ona o kadar kızıp bagırıyorduk ki anlatamam.

Beyler inanın bir an bizi furkanın kurtarmaya çalıştığını değilde; gömümüzü çalmayı düşündüğünü sandık...

içerde büyük kavgalar sonucu dışarı kendimizi attık. Furkan olmasa belki de orda ölecektik...

Dışarı çıktığımızda Saat tam olarak 16.00 dı...

inanamıyorum??? Saatlerce hatta belki de bir gün gibi içerde kaldığımdan o kadar emindim kii.

Sadece 15 dakika bizlere saatlerce gelmiş... dışarıda herkes kendine gelmeye çalışıyor.. 15 dakika içerde durduğumuza kimse inanmıyor, inanmak istemiyordu...

Anlaşılan zaman algımızı yitirmiş, mağara içindeki manevi atmosferi iliklerimize kadar hissetmiştik.

Hepsi bu kadar değildi... Boyunlarımzda boğulma izleri ve daha bir çok mahvolmuşluk suratımızdan akıyordu...