Seri adımlarla furkanla çakırn oturduğu yere gidip nasıl oldu lan bu diye sordum? Çakır söyledik ya dedii. Furkana dönüp oluum denesene bir pgibolojik olarak mı oldu böyle birşey anlamadım dedim. Furkan ben de olmaz benim kan grubum farklı dedi. Söylediklerine göre sadece sıfır pozitif kan gruplarında oluyormuş. inanılır gibi değildi...

Bu arada karanlık çökmeye başladı, hızlıca toparlanıp yavaş yavaş barakaya geri dönüyorduk.

Ortalık o kadar ıssızdı ki adım seslerinden bir melodi olmuşçasına hissediyordum. Kulağımda acayip bir uğultu çınlama vardı...

Noluyor amk dedim birden bire. Gözlerim hafif kararıyor önümü görmekte güçlük çekiyordum. En önde furkan bir arkasında çakır en sonda ben hafif adımlarla ilerlerken Çakır arkasına dönüp;

-Birazdan geçer endişelenme. dedi...

Ohaa nasıl olur boyle birşey. Hissettiğim duyguyu dışa vurmadan çakır nasıl bilebilmişti..
Bir an nutkum tutuldu ve dakikalarca çın sesinden başka bir şey duyamadım... ama yürüyordum da... beklemek istemiyordum...

daha sonra çakırın dediği gibi de oldu çınlama ve görüntü bozukluğu ortadan kalkar kalkmaz çakırın boynuna yapıştım..

furkan hayretle bana bakıyordu...

Neler oluyor lan dedim. Nasıl anladın öyle bir durumda olduğumu da birazdan geçer dedin?

Senden cevap istiyorum acilen..

Eliyle ellerimi itti sakin ol dedi. Sadece kötü göründün bir an ben de öyle dedim dedi...

Furkan bize dönüp sakin olun, tılsımlı arazilerde dolandık birbirimize düşürmeye çalışıyor olabilirler dedi...

Baraka döndüğümüzde, tüpten yaptığız lamba ve yattığımız yerdeki yastıkların yönü değişmişti...

Gözlerimle gördüm bunu... tek kelime bir şey söylemedim ve benden başka kimse de bir söylemedi... Ya bana şaka yapıyorlardı ya da hatırlamıyordum belki de hersey olduğu gibi olduğu yerde...