Bir çarşamba sabahı erken saate yine önemli olan derslerden birine gittim. Sabahın erken saatlerindeydi. 1. Sınıflarla girdiğim bi ders olduğundan sınıf çevresiyle de aram oldukça iyiydi. Ortalarda ne hoca vardı ne de öğretim görevlisi. Bayağı da vakit geçmişti. Sonra hocaya yalakalık olsun diye sağında solunda gezen sınıfın kızlarından bi tanesi gelip “Hocanın toplantısı varmış, bugün ders işlenmeyecekmiş” diye seslendi sınıfa. Hay dıbına koyayım ya, sabahın köründe boşuna mu ayaklanıp geldik buraya. Kendi kendime söylenmeye devam ederken sınıfın geneline üstünkörü bi göz attım. Büşra ortalarda yoktu hala, ki dersin iptalinden de haberi yoktu. Büşra asla dersi ekecek bi kız değil, elbette gelecektir. Sınıfta gelmesini beklesem hem durumu açıklamak hem de konuşmak için mükemmel fırsat olurdu benim için. Ulan aradığım fırsat tıpış tıpış gelmişti ayağıma. Mikail’e gelmeyip sınıfta bekleyeceğimi, gelen olursa da haber vereceğimi söyledim. bin, anlamıştı tabii Büşra’yı beklediğimi. Gözlerini büyütüp gülümsedikten sonra “Şşşt çaktırma, o iş bende” dedim ve beklemeye koyuldum.

Gelen herkesi haberdar edip geri gönderdim. Ama Büşra bi türlü gelememişti. Nerdeydi bu kız, hiç geç kalma gibi bi huyuda olmazdı aslında ama. Başına bişey mi gelmişti lan acaba ? Ben saçma düşüncelerle bekleyedururken Büşracım biraz telaşlı yetişmeye çalışır şekilde girdi sınıfa. Sınıfta yalnızca beni gördükten sonra şaşkınlıkla “Günaydın” dedikten sonra daha fazla bekletmeden durumu açıkladım. O masmavi koca koca gözleri daha da açılarak;

“Of ya, ben de taa Hendek’ten geliyorum buraya. Bi de amcamların köydeki evlerinde yangın çıkınca onunla ilgilendik, geç kaldım zaten. Şimdi de boşuna gelmiş oldum”

diye söylendi. Beyler, bi insan şikayet ederken bile bu kadar tatlı, bu kadar sevimli olabilir miydi aklım almıyo. Yıllar geçti, ama o gözler ve tatlılık ne gözlerimden ne de hafızamdan hiç ama hiç silinmedi. Amcasının evlerinde yangın çıkmıştı ? Amca, ev, yangın, sıkı aile ilişkileri ???
Buradan girebilirdim konuşmaya, ve denedim de...