sabah okula gittik. bütün erkekler durumdan haberdar. herkes yusufun yanına oturup bir süre susup kendi kendine kalkıyor. muallakler olayı çocuk için daha da dramatikleştiriyorlar amk. ama o yas ortdıbını bozmak yerine mahalle baskısı hissedip ben de aynı şeyi yaptım. topluca oturduk susuyoruz. sessizliği yusuf bozdu
y:olum aidsten ölürsem ailem beni giber. insan içine çıkamazlar.
k:yav yeter saçmalama amk erkten haber gelsin de. bekle bir sakin ol.
y:senin için demesi kolay. sen gibiştiğinde aids kapmadın amk
bu laf bizi bir süre güldürse de yine kara kara erkten haber bekler olduk. teneffüste yusuf aynı kaderi paylaşan insanı yanında isteme pgibolojisiyle benim adaşın yanına gidiyordu ama adam harbiden gibilse aldırmicak bir cinsmiş.
yusuf:burak napacaz lan
burak:olum ne gibtik ama karıyı ya. demek ölümüne gibmişiz ha
y:lan sus olum deme öyle ya
b:bakir ölmem en azından. mezara başım dik gururlu ve bakir olmayan bir erkek olarak girecem. tekrar sağol ket.
k:rica ederim kanka

öğlen erk okula geldi de hepimizin içi rahatladı amk. kan tahlili sonuçları temiz çıkmıştı. çocuk hayata döndü amk. gökyüzüne baktı uzun uzun. havanın güzelliğinden etrafın ne kadar güzel oluşundan bahsediyor. tepemizde kara bulutlar var okulu tak zütürüyor ne diyor bu çocuk diyoruz. anlayamamıştık onu. gece de sağanak yağmıştı amk .