bu arada gereksiz gördüğüm bazı derslerde. örneğin; matematik fizik kimya geometri biyoloji edebiyat dil anlatım ingilizce tarih din kültürü (allahım affet) ve coğrafya derslerinde kendimi ya sınıfla taşak yaparken buluyor ya da bir anda depresyon halinde sınıftan soyutlamış şekilde buluyordum. soyutladığım zamanda da birşeyler karalıyordum. şarkı sözü yazıyordum yani. daha önce hiç şarkı yapmamıştım ama bir iki tane yazdığım şarkı vardı.
birgün bizim çağatay geldi yanıma derste.
ç:kanka napıyon kağıdı gibercesine
k:şarkı sözü yazmayı deniyorum.
ç:var mı iş bakabilir miyim
kaybetsem kendimi adlı hayata geçiremediğim şarkının sözlerini okuması için verdim.
kaybetsem kendimi sen bulamazsın
içimdeki karanlıktan asla çıkamazsın
kafamı sıkıp gitsem naparsın
yoksunluğumla yok olsam bir gün arar mısın

gözlerimde yaş yüreğimde yangın
hala aklımda tek sen varsın

inan bana benden fazla sevemez onlar
bu kalp seni arar gözlerim her gün ateşlerde yanar
beni özleminle değil kollarınla sar
sensizlik kaybetmektir sevmekse kumar

benim yazdığım şekli bu değildi ama şarkı sözlerinin yerlerini değiştirerek en son bu hali almıştı. bir iki hafta içinde kendimi bir tane bodrum kat stüdyoda alperen çağatay ve çağatayın iki arkadaşı ile buldum. bunlar emirhan ve alperen t... idi. emirhan vokaldeydi. çağatay normalde gitar çalsa da o gün davul, alperen t bass gitar, bizim alperen de elektro çalıyordu. lan kendilerini videoya falan çekiyorlar. olayın çıkış noktası benim orda hayalet gibi oturuyorum.
k:giberim videoyu en gereksiz belli olmaz hangisi ben çalıyor gibi yapıp bsg ye atim videoyu
alperen t: kanka gel o zaman bass gitarı bir iki tıngırdatır gibi yap üç dört saniyede bir aynı yerde
k:tamamdır
başladık videoya almaya bir kaç deneme. her videonun sonunda da bsg bu senin için falan diyorum. hayatımın e büyük utancı belki bunu hatırlamaktır