ertesi gün bayır aşşağı giden ruh halimi farkeden arkadaşlarım kendilerince taşaklar yaparak eğlendirme çabasına girdiler sağolsunlar. ama yok yani olmuyordu amk. neyseki sabah sabah matematik falan görmedik de gibilmedi beynim daha fazla. ders beden eğitimiydi. bu ders 1.50 boyundaki bayan hoca bize takla atmayı öğretecekti. hayatım zaten öyle birşey yaşamış fiziki olarak atmam için gram hevesim yok. yapamicağım hareketlere bana yakışmayacak şeyleri yapmaya gelemezdim. kabından çıkamayan tipim.
huriye hoca:günaydın arkadaşlar koşun bakim üç tur sonra da takla atmaya başlicaz sırayla.
biz yusufla arkalı önlü koşuyoruz okuldaki sahayı turlarken. yusuf bir ara asyanın kolları havada leyla koşuşunu taklit etti. bütün derdi unuttum altıma sıçarcasına gülmeye başladım. sonra diğer erkekler de yarıla yarıla gülmeye başladı. ikinci turu bitiremeden gülmekten koşamaz haldeydik. hoca da dellendi amk. gib kadar boyuna nispeten büyük bir öfkesi varmış.
hh:ne gülüyonuz lan
topluca birşey yok hocam diye geçiştirdik.
hh:koşun lan o zaman hayvan herifler
yusuf üçüncü turu koşarken gene taklit etti amk. asya' asya'dan daha iyi yapıyordu çocuk. kendimi gene tutamadım kahkaha attım. kadın bu arada bizi dövmenin yolunu yapıyormuş.
hh: herkes dursun! tek sıraya geçin bakim! yusuf ket gelin lan odama.
k:yarra yedik mi?
y:bir gib yapamaz o boyuyla rahat ol
gene güldüm giderken. tam nefret etti. hayatınızı gibecem bakışı attı.