Merhaba, zamanında bir inci okuru olan ben hayata karşı tutumumun değiştiği bir anıyı anlatmak istiyorum. Olay yaşandıktan biraz sonra bir gece oturup başımdan geçenleri Microsoft Word'de baştan sona yazmıştım. talep olursa çok bekletmeden beşer dakika arayla atarım. 18 yaşındayım, olaylar yaşandığında 16 yaşındaydım. Anlatmaya başlayayım;

Not: Yazıyı 2017'nin mayıs ayları gibi yazdım.

Benim babam muhasebeci(ydi) 13 Mart'ta bir gece 2'de iki polis kapıya gelip aldılar. Yataktan duyduğum yabancı sesten irkilip uyandım ve yarım yamalak açabildiğim uykulu gözlerle kapının önünde iki sivil adamı kapı kirişinde durmuş şaşkınlıkla bakan babamı babamın arkasında kapının kolunu kopartırcasına tutan annemi gördüm. iki polisin bu saatte gelmesi annemi de babamı da şaşkınlığa uğratmıştı. Babamı zütürdüklerinden sonra biz annemle balkona geçtik. Babam gidince evi bir korku ve huzursuzluk kapladı. Balkonda babamın çaresizce boynu bükük gidişini izlerken annemin dehşet içinde tüm vücudunun korkudan titreyişini fark ettim. "iyi misin?" Dediğimde sigarasından bir kez çekerek "iyiyim bir şey yok." Dedi. Uzun bir süre balkonda oturup hayretler içinde düşüncelere dalmış vaziyetteyken üşüdüğümüzü fark edip salona geçtik. Annemin tüm vücudu hala dengesiz bir biçimde titriyordu. Hayatımda annemi daha önce hiç bu şekilde görmemiştim. Polisler "ifadesini alıp geri getireceğiz." Demişlerdi, ama annem öyle bir durumdaydi ki bu işin içinde kesinlikle farklı bir şey olmalıydı. Uzun süre hiçbir şey konuşmadan korku ve çaresizlik dolu gözlerle oturduk. Artık yatmamız gerektiğini söyledim yatağıma gittim. O gece ne ben ne de annem uyuyabildik. Tek yapabildiğim tavana bakmak oluyordu. Bir şekilde gece bitmek bildi ve güneş doğdu. Kuşlar sanki hiçbir şey olmamış gibi ötüyorlardı, ama o kuşların cıvıltısı artık eskisi kadar güzel gelmiyordu bana. Yatağımdan kalktım.