güzel bir yaklaşım, tersi mümkün değil, kısmen hak veriyorum,
ama şöyle bir şey var, bir insanın davranışlarını belirleyen şey din olmamalı, vicdan sahibi olan bir insan olmak daha önemli, insanlık duygusunun, evrensel ahlakın, yani anarşist ahlakın insanda her şeyden önde gelmesi gerektiğini düşünüyorum, çocuğa da ilk öğretilip koşullandırılacak şey bu olmalı,

yoksa allah yoktur diyene satırla saldırıp eve gidip içki içen, kadınlara sarkan, her taku yiyen tuhaf varlıklar çıkıyor ortaya,
dini düşündüğümüz zaman inanç olmaması ahlaksızlık demek, bunu tüm din adamları söylerler, ayrıca toplumda da allahsızlık çok büyük bir kusur ve ayıptır eskilerimizde, bu bariz, haliyle ateist demek direkt bir hakaret ve ahlaksızlık yaftası oluyor, ama ateistin inanmadığı bir tanrıyı umursamamasından daha ileri seviye bir ahlaksızlığa varıyorlar inandıkları tanrının buyruklarına karşı gelip şeytana uydum diye kurtularak..

yani bir tanrıya inanmayıp kurallarını önemsememek ahlaksızlık bilinirken o tanrıya inandığı halde buyruklarını önemsememek, daha büyük bir saygısızlık olduğu halde mazur görülüyor bu şekilde,

din önemli bir şey, sosyolojik olarak, tarihi olarak, edebi olarak, pek çok şeyi var, haliyle bilinmesi bir bilgidir, ve çocuğa bilgi verilmesi tabii ki güzel bir şey,

ama bu bilgilerden önce onu ileride iyi bir insan yapacak anarşist ahlak şartlanması yapılmalı, daha sonra din verilir, verilmeli de,
zaten her hangi bir ödül beklentisi yahut ceza korkusuyla değil de insani düşünceleri ve toplumu bir eden, hem toplum hem birey için iyisinin olmasını sağlayan ve evrensel olan ahlak kuralları ile hareket edilmesi durumunda dini bir radikalleşme de göremeyiz..

hatta, bireysel ve toplumsal faydamıza olan ahlak yerine bazı kesimlerin menfaatlerini korumak için dayatılmış ahlak, eninde sonunda yıkıldığında (bkz: devrimler) ortaya çıkan ahlak karşıtı hareketin sonucunda aslında öncekinden çok daha yüksek bir ahlak oluştuğunu görebiliriz..

ahlak önemli vesselam..