huzur çok önemli bi kavramdır beyler. çok farklı yerlerde buluruz huzuru. kimisi ailesinin yanında huzurlu hisseder kendini. kimisi arkadaşlarının yanında, kimisi ise sevdiği kişinin yanında bırakır kendini huzurun kucağına. ama kimileride vardır ki yalnız kalmak huzuru yaşamasına vesile olur. kimse olmadan, tek başına. okuduğu kitaplar, izlediği filmler, dinlediği müzikler eşlik eder yalnızca huzur denen kavrama. peki ben hangi bölümündeydim huzurun ? bana huzur veren şey neydi ? ya da nasıl yakalayabilirdim huzuru ?

izmir doğup büyüdüğüm, huzurun kelime anlamı olabilecek yerdi benim için. gerek arkadaşlarım, gerek ailem burada, yanıbaşımdayken huzur kaçınılmaz gelirdi bana. tüm bunların üstüne bi de sevdiğin varsa ellerini tutabileceğin keyfinden geçilmez. ama yaşadığım öyle ağır şeyler vardı ki şu koca şehirde artık huzuru arkamda bırakıp yalnızlığa gitmek istiyodum. yalnızı seven birisi olmadım hiç bi zaman beyler. ailenin tek çocuğu olmama rağmen yalnız kalmayı hiç bi zaman sevmedim. çünkü hep birileri vardı yanımda bu yaşıma kadar. şimdi kimse olsun istemiyodum. sakarya'ya gelme sebebimde tamamiyle bundan ibaretti. tabii ki eğitimsel yanıda var. okuduğum bölümün en iyi eğitiminin burada olması, dgs'de tercihim olarak alınacak 2 kişiden birisinin benim olmam. bunlar yan etkenlerdi esasında. ama bulunduğum konumda bunları düşünmek için fazlasıyla geç. çnkü gelmiştim, görmüştüm ama yenmeye hazır değildim. ama bu mücadelede kendime bi ordu toplamam gerekliydi. huzursuzluğumla olan savaşımda arkamda duracak cesur savaşçılara ihtiyacım vardı. ilk ikisi yanımda belirmişlerdi bile. dilleri farklı olsada kalpleri aynıydı benimle. sakarya onlar içinde bi kurtuluş yoluydu, bi çıkış kapısıydı. burada da yollarımız kesişti işte. Eşqin ve Javid rolleri büyük olacak karakterlerdi.

Ertesi sabah yine erkenden uyanıp hazırlanmışken bizimkilerden hiç birisi yoktu ortalarda. Sabah sabah kapılarına gitmekte istemedim, gelmedilerde vardır herhalde bi bildikleri diyip yalnız başıma koyuldum okul yoluna.

burada beni bilen bilir beyler. açtığım başlıklardan, girdiğim entry'lerden her zaman belli etmişimdir rengimi. şu ana kadar hayatıma girip çıkan tüm kadınlar renkli gözlüydü, bundan sonra da öyle olmaya devam edecek. ben açık kahverengi gözlere sahibim. ama aileme bakacak olursanız hem anne hem de baba tarafım (amca-hala / dayı-teyze hatta dedeler nineler dahil) herkes renkli gözlüdür. ulan tüm pis genler bana mı geçti ne olduysa ben kahverengi oldum amk. içimde, damarlarımda renkli gözlü genlerinin fıtı fıtı gezdiğini biliyorum. eğer renkli gözlü bi hanımefendiyle izdivaca erebilirsem çocuklarımda kesinlikle renkli gözlü olacaklardır. ya olmazsa ? ya ona da kahverengi geni geçerse ? o zaman yannanı yeriz işte. aman sağlıklı olsun da *

temeli buna dayanmakla birlikte estetik olarakta bana hoş gözüktüğü için renkli gözlü hanımefendiler her zaman için daha ilgi çekici gelir bana. dediğim gibi hayatımda da hep onlar yer almıştır. okula gitmek için dolmuşa bindiğimde de etrafa çok bakınmadan boş bi yere oturup müziğimi açarak yolu seyretmek gibi bi planım vardı. ama yanıma öyle birisi oturdu ki gözlerine baksanız saniyeler içinde boğulabilirsiniz. masmavi, fosfor gibi ulan. parıl parıl parlıyo. balayına gidilen asortik adalardaki sahil kenarları gibi masmavi, ardını görebilirsin o gözlerin. kendiside ufacık, hanım hanımcık bişey. yanım boştu, geldi oturdu. göz göze geldik, fakat ayıp olmaması için çokta fazla bakıp rahatsız etmek istemedim. ilk günden ne lüzumu var aq. bi de kız tesettürlüydü. arkadaşlar, ben izmirde doğup büyüyen birisiyim ve izmirin tesettürlü oranına bakacak olursanız yok denecek kadar az. herkes açık, herkes laik. ve bu durumdan dolayı benimde hayatım boyunca hiç tesettürlü arkadaşım olmadı. yanlış karşılanabilir diye başımı çevirip yolu seyretmeye koyuldum, ama gözler gitmiyo aklımdan. o da yolu seyrediyo, telefonunu çıkarıp muhattap olduğu yok. ulan tam dönüp seyretmelik zamanlar ama yapmak istemedim. hem aynı duraktan bindiğimize göre daha sonra tekrardan denk gelebilirdik. ya da indiği fakülteye bakarak nerede olduğunu bilebilirdim. kafamda binbir türlü seçenek var. ama büyülenmiş gibiyim, oralı olamadım.

ben bunları düşünedururken çoktan okula girmişiz bile. benden bi durak önce indi, ulan tam da iki fakültenin arası. hangisine girdi acaba amk ? ya bizim fakülteye girecekti ya da hukuk fakültesine. dur bakalım, bulurduk elbet...