kadın sandığı aldı "anahtarı nerede" dedi ben de anahtarı verdim "besmele çekip çevir" dedim ama ne zaman besmeleye niyetlense acı bir çığlık atıyordu yaverlerine de bunu yaptıramazdı o yüzden bana "bu sandığı aç annen ve baban özgür kalsın ve sana dilediğin kadar mal mülk vereyim dedi ama kabul etmedim annem ve babamın boş ellerini havaya kaldırıp mal mülk demesi aklima geldi kadına beni de mi böyle mal ve mülk sahibi(!) yapacaksın hayır sen sadece bana bir hayal verebilirsin bunu istemiyorum

• anlaşma gereği annem ve babamı özgür kılmak için kitabı getirmem kafiydi* dedim

yalan söylememiştim kadın "haklısın annen ve babanı özgür bırakıyorum anlaşmayı karşılıklı olarak nihayete erdirmek istiyorum" dedi ben de kabul ettim kendi ağzıyla anlaşmanın bittiğini beyan ediyordu beklediğim oluyordu ve ekledi "yeni bir anlaşma yapacağız sana bende olan iblisin kitabını veririm sadece şu sandığı aç" dedi dediğini yaptım "bismillah" diyerek sandığı açtım içeriden çığlık sesleri yükselmeye belkıs gözümün önünde zayıflamaya kamburlaşmaya güçsüzleşmeye başlamıştı

ihtiyar akıllıydı belkıs ın evden dışarıya çıktığımda zihnimi okuyacağını biliyordu ve bana bir şey söylememişti sandığın içine baktığımda tılsımlı sözler ve ilmi sembolik işaretler olduğunu gördüm içeriden gelen çığlık sesleri belkıs ın gözümün önünde biçare kalması hoşuma gitmişti intikamımı alıyordum belkıs verdiği sözde durmak zorundaydı ve kitabı verdi

bütün gücünün kaynağı bu kitaptı ihtiyarın kitabına göre zayıftı o kitabı aldığında artık buna ihtiyacı kalmayacaktı ama ihtiyarın kitabını almak isterken kendi kitabını bana vermek zorunda kalmıştı kitabı aldım ve eve doğru yola koyuldum son bir defa o lanetli eve bakmak için kafamı çevirmiştim ki çobanın evin önünde olmadığını gördüm bu ilk defaydı ilk defa o evi böyle savunmasız gördüm

doğruca ihtiyarın yanına gittim ve olanları anlattım ihtiyar annemi ve babamı göstererek "biliyorum evlat"dedi annem ve babama sarıldım ve iblisin kitabını ihtiyara uzattım