Uzun zamandır burada, bu platformda gezinirim. Beni, hayatımdaki zorluklardan ve eskiyen duygularımdan arındırıyor gibi hissederim. Bir gece başladı benim için BONCUK ÖMER. O gecenin ne zaman gündüz olduğunu anlayamadan geçti zaman, ben hayatımda hiçbir kitabı tamamen bitirebilmiş bir adam değilimdir sonlara doğru tahminler çoğaldığından okjma hevesim kaçar. Ama Boncuk Ömer öyle değildi benim için sanki Ömer bendim. Sevdiğim kız ise Eylül. Gündüz gece demeden okudum yazılanları, ben kendimi bildiğimden bu zamana kadar tek bir kez bile ağlamadım, ağlamam da diyorken, Hayatta asla dememek gerektiğini anladım. Sen ben oldun, ben sen yeri geldi eylülü çok sevdim, yeri geldi çok kızdım, yeri geldi bağırdım çağırdım. Ama yine de eylülün içini hissettim, bilmiyorum belki bir gün bu yazdıklarımı ikinizden biri okur. Umarım da okur, çünkü bana bu duyguları yaşattığınız için teşekkür ederim. Gündelik hayatımda aslında ne kadar robot olduğumun farkına vardım. Hayat çok kısa...