-
1.
+1Oturaklar dolu olduğundan, kendisi gibi bir çok hasta da ellerinde sıra numaraları, ilaç poşetleri. Kimi dizlerinin üzerine çökmüş, kimi ayakta. Sırtlarını ölümü fısıldayan soğuk duvara dayamışlardı.
Hastaların başucundan ayrılmayan yakınlarını, çocuklarını, eşlerini gördükce içi burkuluyor, fakat şu an yanında olmasa da yalnızlığını her daim paylaşan eşinin varlığına şükrediyordu.
Hasta olan kendisi değildi. Ne sızlayan dizleri için gelmişti, nede tekleyen kalbi için.
Bir süredir yatağa bağlı yaşayan ömür ortağının biten ilaçlarını yeniden reçeteye yazdırmak için buradaydı.
Belli aralıklarda numaratörlerin ding dong seslerinin ardından açılıp, hastaların bitkin bakışlarının üzerine tekrar acımasızca kapanan kapıların tıkırtılarını,
Birde ara sıraderinlerden gelen, ve kime ait olduğu anlaşılmayan bir iniltiyi saymazsak, koridora ölüm sessizliği hakimdi.
başlık yok! burası bom boş!