bavulları arabaya yerleştirdik ve babamın köyüne doğru yola çıktık vakit ikindi üzereydi babamın gözleri yorulmuştu sağda kenara çekti "arabayı sen sür ben biraz dinleneyim"dedi "tamam" dedim ve yola koyulduk

o sırada annemle muhabbet ediyoruz hem sıkılmayayım hem de uykum gelmesin diye bu köyün adının nereden geldiğini sordum köyün adı *uluçınar köyü* idi annem güldü birazdan görürsün dedi köye yaklaştığımızda bayağı yaşlı bir çınar ağacı gördük ve 100 metre kadar ilerisinde çadır gibi bir ev vardı annem "köyün adı buradan geliyor" dedi bu ağaç belki de asırlardır buradaymış gibi yaşlı sanki yeni dikilmiş gibi sapasağlamdı anneme hikayesini sordum annem "o evde bir kadın yaşarmış şifacı belkıs diye de namı yayılmış köylü de o yüzden buraya uluçınar demiş"dedi annem hikayeyi anlatıyordu ama ben gene o isimle karşılaşmıştım korkuyu iliklerime kadar hissettim ve konuşulanları bıraktım köye gittiğimizde iyice araştıracaktım kafama koymuştum

çadırı ve ağacı geçtikten sonra karşımıza bir çoban çıktı koyunları yolun içindeydi sürünün geçmesini bekledim çoban yabancı olduğumu anladı ve "nereye doğru" diye sordu ben de "uluçınar köyü'ne"dedim sanki o güleryüzlü adam bir anda gitti yerine bir şeytan geldi "ne kadar kalacaksınız" dedi "bir hafta kadar" dedim çoban güldü "bir haftanın sonunda gitmek istemezsen şaşırmam" dedi niye dedim "boşver ama bir haftanın sonunda gitmek istemezsen ben gene bu civarda olurum" dedi sonra sürü yolu boşaltınca devam ettik ve nihayet köye geldik köy insani gayet sıcaktı okuduğum hikayelerdeki köyün insanının bu kadar sıcak çıkmasını beklemiyordum babam çocukluğunun geçtiği eve gitmek istediğini söyledi gün neredeyse batmak üzereydi yaşlı bir adam "evlat o eve ne zamandan beri gelmedin" dedi babam "nereden baksan en az 30 sene olmuştur amca" dedi yaşlı adam "istersen bu gün bende kalın kimim kimsem de yok hem bana da arkadaş olmuş olursunuz" dedi o geceyi yaşlı adamın evinde geçirmeye karar verdik