Yalnızlık, milyar nüfuslu dünyada bir başına kaldığını
düşünmektir. Yalnızlık, kalabalığın ortasında sessizliğin sesini
duymaktır bazen... Yalnızlık, yalnız kalmaktan korkmaktır
aslında... Yalnızlık duvarlarla konuşmaktan korkmaktır... Başını koyup
ağlayacak bir omuzu gerekli gereksiz aramaktır yalnızlık... Ararken;
omuz yerine, taşlara başını yaslamaktır yalnızlık, taşları omuz
sanmaktır... Sonra o taşların altında kalmaktır yalnızlık, o taşların
canını yakmasıdır... Ve bir gün, avaz avaz bağırarak, kapıları
tekmeleyerek ağlayıp sonunda kendine gelmektir yalnızlık... Kendine
gelip yaşama yeniden sarılmaktır...

Yalnızlık, yalnızlıktan korkmaktır aslında... Yoksa yalnızlık
korkulası değildir...

Formalite icabı yalnız insanlarız biz. Yoksa yukarıda Allah var...