-Burda kalamazsın.
- -Birazdan çıkarım.
-Nerde yaşıyorsun?
-Bilmem
- Hmmm söylemiicen yani. Peki. Evli misin?
-Hayır.
-Sevgilin falan?
-Sen olursun belki bakıcaz.
-gibtir git.
-Eh kalkiim o zmn.
-Tamam tamam dur. Ama kısıtlamak yok.
-Kısıtlamak yok.
Bir insanı düzeltmenin en kolay yolunu yasak olsa da uygulamaya almıştım.

insanlar, nedense sevgililerini, kendilerinden bile fazla dinliyor.

Ben de bu kartları kullanıp özgüvenleri yerine getirip sonra da beni terk etmelerini sağlıyordum.

Kendine güvenen bireyler olarak hayatlarına devam ediyorlardı.

Sonuç hep aynıydı.
Terk edilen taraf bendim.