Evde olduğum sürece kısıtlanıyorum.En basitini söylüyorum Akşam saat 22:00 dan önce evde ol deniyor. Kaldı ki girişimci ruhlu bir insanım.Bu benim için hiç iyi bir şey değil.17 yıldır ötekileştirildim ailem tarafından yapabileceğim tek iş sanayide araba tamirciliği, elektrikci çıraklığı olarak lanse ettiler. Bene inanmıştım. Kendi ayaklarımın üzerinde durmak, hayatımı kendim planlamak, zorluklar yaşamak, acılar çekmek isteyen bir yapım var. Başkasının eline bakmak beni rahatsız ediyor.Bu şekilde kendimi yetersiz hissediyorum.
Bir kadın gibi evde oturmaktansa erkek gibi savaşmak benim felsefem.
Bunların hepsi beni güçlendirecek şeyler.

Zaten 1 kere hayata geliyoruz,her duyguyu tatmak istiyorum *