bazen uğrayıp kafama esen şeyleri yazıcam

sefaletinin ilacını kuram/kelam evreninde arayan şuursuzun biri basmış çuguyu.

ölmeden önce son dileğin ne olacak deseler "nitelikli orta sınıf mensubu solcular, entelektüeller falan komple anırarak gebersin." derdim.

bilmezden gelme cüretini gösteriyorlar ama ben yemem. kapitalizmin itici gücü artık emek sömürüsü ve üretim değil. tüketim. Yani: Netflix hesabın varsa, kasma, muhalif falan değilsin. Ve hayır, herşey seri üretim mahsülü olsa da, bir şeyi sadece tüketmek ile, kültürü ile tüketmek arasında fark vardır. Herkes su içer, ama yalnızca müslümanlar çömelip besmele çekerek su içerler. Yani tüketimin ruhu, tüketilen eşyaya değil, tüketicinin tüketim tarzına gömülü bir artık boyuttur. Ve -zoruna gidene kafam girsin- salt tüketen değil, tarz ve kültürü ile tüketen, tüketimin ruhuna eren kişi, ("konformist" bile demekten hicab duyarım) yavşak bir huur çocuğudur.

ha bir de: sosyalist, bu uğurda gerçek anlamda fedakarlıklar yaparak mücadele etmiş olana, aydın ise halkı doğru eylemliliğe sevkedebilene denir.

şimdi gibtir git oku Deleuze'ünü.