insanlar, gerçek tanrının doğa olduğunu düşündükten sonra bu güçlerin başına kendilerine benzeyen (efsanevi insanlar) tanrılar yarattılar. Buna "Çok Tanrılı inançlar" diyoruz. Daha sonra Zerdüştlüğün etkisi ile çok tanrılı inançlarda bulunan bazı figürler kutsal yardımcı (melek) görevini alırken, aralarından bir tanrı en üst kademeye gelerek her şeyin yöneticisi konumuna erişiyor ve dünyada "Tek Tanrılı inançlar" dönemi başlıyor. Hatta çok tanrılı sistem tam olarak silinmemiş olmalı ki; Zerdüşt'ün ölümünden sonra inananları, Zerdüştlüğün temel felsefesi olan iyilik-kötülük savaşını ilahlaştırıp iki büyük güç yani iki büyük tanrıya çeviriyorlar. Bazı kesim tarafından eleştirilse bile pek etkili olmuyor. Günümüz semavi inançları da bu ilk tek tanrılı inancın evlatlarıdır. Kısacası inançlar, sürekli gelişir. Ortaya yeni inanç/mezhepler çıkarır insanoğlu. Sağlam bir kanıt olsun diye de "ilahi" emirler ve yasalar ile destekler.