Ne de olsa deliydi. Ve delilerin canı, diğer insanlarinkinden farkli yanardı. Onlar, yanan canlarıyla ısınırlardı.

Hiçbir şey geçmeyecek baba. Kimse kurtulmayacak. Çünkü Tanrı'nın Tanrısı yok. Biz ona inanıyoruz, ama o hiçbir şeye inanmıyor. Belki de tek gerçek tanrısız, Tanrı'nın kendisi. Tanrısızlık Tanrı'ya mahsus! Bu yüzden, kurallarda asalet ve adalet arama! Çünkü Tanrı, ne asil ne de adil olmak zorunda! Benim gibi!

Sigarasını filtre ucunu burnuna dayadı. Sağ göz kapağını indirip sigarayı sol gözüyle izledi. Umutsuz bir hayvanınkine benzeyen nefesler verdi. Sol göz kapağını indirip sağ gözüyle sigarayı izledi.
Sadece yedi santim. Göz bebeklerinin arası yedi santimetreydi. Oysa gördüğü iki farklı sigaraydı.
Aynı yüzün taşıdığı iki göz bile dünyayı tamamen farklı avlıyordu. “Peki, hangi göz benim?” dedi, kulaklarının duyacağı yükseklikte. Sorusunu kendi yanıtladı: “Hiçbiri.” Bu kez kimse duymadı. Kendi gözlerinden kuşku duyduğu anda, yabancı yüzlerin neler görebileceğini düşünmek bile istemedi.
Çünkü diğer insanlara uzaklığı sonsuzluk kadardı.

Hakan Günday ~ Azil