neden hergün uyanıyoruz

bu sabah neden kalkmaliyim ne yapiyorum ne yapmam lazim. Neden hayal kurmuyorum neden monoton yaşamaya devam ediyorum neden koca dünyada çöldeki bir kum tanesi gibi figüran olarak kalmayı kabul ediyorum. neden kendimde yeterli enerjiyi bulamıyorum neden baskalarini mutsuz etmemek icin birseyler yapmaya calisiyorum neden baskalarinin ne dusundugunu bu kadar umursuyorum hangi gun son gunum oldugunu bilmeden yasiyorum belki bugun son gunum belki 100 yilim daha var aslinda surekli mucadeleden kaciyorum kendi kendime yetemiyorum insanlara ihtiyac duyuyorum ama insanlari sevmiyorum hicbirinin iyi niyetli olmadigini dusunuyorum herkes hayatinda birinci plana kendisini koymayi tercih ediyor neden sevdikleriyle birlikte kendisini koymuyor arkadaslarimizi dostlarimizi gercekten neden seviyoruz bir beklentimiz oldugu icin mi yalniz kalmamak icin mi yoksa gercekten kendimiz icin degilde ikimiz icinmi seviyoruz niye en yakin arkadaslarimizla bile ego savasina giriyoruz neden bu kadar kendimizi abartmayi seviyoruz neden oldugumuz gibi gorunmekten dusundugumuz gibi konusmaktan istedigimiz gibi yasamaktan korkuyoruz