Sonunda eve girdim. Koltuğuma kıçım değmeden balkondan tık tık ses geldi. Ben de mecburen balkonun kapısını açtım ve içeriye ablam yine kuzgun olarak girdi.

b-“Hoş geldin abla.”

Kuzgun-“Hoş buldum da nerede kaldınız? Bu saate kadar sizi bekledim.”

Mert-“işlerimiz fazlaydı. Hem dün Bir Bine işe gelmediği için 2 günün işini yaptı.”

Kuzgun-“Hmm anladım. Sahibiniz sizden yemek bekliyor.”

Mert-“Aaa doğru unuttum.” Dedi ve poşetteki yaş mamayı çıkardı. Yaş mama kabını görünce miyavlaya miyavlaya Mert’i takip etti.

Kuzgun-“Bir kedinin evcil insanı olmayı başardınız yani sizi tebrik ediyorum.”

b-“Abla. Rica ediyorum Mert’in yanında iğneleme yapıp durma. Çocuk daha alışma aşamasında.”

Kuzgun-“Ama senden hızlı olaya adapte oldu. Seni ikna etmemiz 3 günümüzü aldı.”

b-“Hee hızlı alıştı. Sabah geldi yaşadıklarımızı rüya diye anlattı. Başkasına anlatsa taku yerdik.”

Kuzgun-“Gerçekten de ruh ikizini bulmuşsun seni tebrik ediyorum.”

Mert-“O benim ruh ikizim de senin ablası olduğundan şüpheliyim. Böyle ciddi abi kardeşe bir o kadar aşırı ciddiyetsiz, durmadan dalga geçen bir abla. Sen kesin şaka niyetine hayvan halindeyken Bir Bine’yi de kovalamışsındır.” Yaptı amk. Valla yaptı.

Kuzgun-“Ne yaptığım beni ilgilendirir.”

Mert-“Eğer arkadaşıma yapılıyorsa beni de ilgilendirir. Hem bu sözden yola çıkarak kimin benim sahibim olduğu beni ilgilendirir.” Aralarında gerçekten buzdan bir duvar var. Oysa ki ben iyi anlaşırlar diyordum.

b-“Neyse kavgayı bir kenara bırakın. Bana ruh baskısını öğretecektin.”

Kuzgun-“Biliyorsun, bunu öğrendikten sonra benim artık burada kalmam gerekmeyecek.”

b-“Biliyorum. Ama daha hayvanların bedeninde konuşamıyorum bile. Konuşmayı geçtim yürümem bile zor. Senin daha buradan gitmene çok var.”

Kuzgun-“isim verdin mi ona?”

b-“Kedi işte. isme ihtiyacı mı var?”

Kuzgun-“O sana insan mı diyor Bir Bine mi?”

b-“Bir Bine.”

Kuzgun-“O zaman ona güzel bir isim ver.” Dedi. Tamam. Düşüneceğim. Kediye nişan aldım ve yine bedenindeydim. En azından artık ayakta durabiliyorum.

b-“Sana bir isim vermenin zamanı geldi.”

“Ne ismi? Benim bir ismim var zaten.”

b-“Aa. Gerçekten mi? ismin ne?”

“Sen de biliyorsun. Kedi benim ismim.”

b-“Bu çok genel bir isim ama. Biz insanlar senin türüne kedi diyoruz. Yani sokakta başka bir senin türünde hayvan görsek de kedi deriz.”

“Olsun. Ben bu ismi sen bana ilk böyle seslendiğinden beridir seviyorum. Başka bir isme ihtiyacım yok. Benim ismim kedi.”

b-“Peki, sen bilirsin.”

Kuzgun-“Hazırsan başlayalım mı?”

b-“Tamam. Başlayalım.