kafamdaki ilk kıvılcım antalyaya tatile gittiğimde oluştu. bir çok yerden turist vardı, almanya, fransa, rusya... islama göre hepsi ebedi cehennemlikti, ama her biri bizim gibi insandı, sadece doğdukları coğrafyadan ötürü kültürleri ve fikirleri farklıydı biraz o kadar. sadece inanmıyor oluşlarının yani düşünce suçu işlemelerinin ebedi bir azaba karşılık geliyor olmasını pek hazmedemedim. bir hafta kadar kafamı kurcaladı bu, sonra önceden kafam karışır diye girmeye çekindiğim yerlere girip okudum
birkaç eski müslümanın yazısını okudum örnek; https://eksisozluk.com/entry/43485476
ve bu başlıktaki bir çok entry daha
sonrası çorap söküğü gibi geldi
birisi 'bir an olur olay kafana dank ediverir, artık oradan sonra geri dönüş yoktur' diye yazmıştı. aynen öyle

Aynı sebepten ben de ayrıldım. Kuran okuyan namaz kılan ortamlarda din tartışmasında hep islami savunan birisiydim. Sonra agnostik oldum. Çünkü dedim ki o kadar hayat kurtaran yardım eden insanlar sırf müslüman değil diye cehennemlik olması çok saçma. ikinci sebebi de Allah herseyi biliyorsa bir Kulunu yarattığında onun yapacağı seçimleri dahi biliyor. Yani cehenneme gidecegini bildiği bir Kulunu yaratması çok saçma. Böyle bir yerde iradeden zaten söz edemeyiz.