Arkamı döndüğümde kumral kızın elinde fincanlarla mutfaktan çıktığını gördüm.

"Zamanlaman harika! Çay da yeni hazır olmuştu." dedi fincanları koyarak.
bir süre sessizlik oldu. Sonunda kız sessizliği bozdu "Hadi, otursana!"

Tekii koltuklardan birine oturdum. Kız bana bir fincan uzattı. Gelen koku harikaydı.
"Bu benim özel karışımım. Normalde herkese hazırlamam, ama bayağı karışık bir gün yaşadığın için sana iyi gelecektir."

Çaydan bir yudum aldım. Tadı dediği gibi harikaydı. Sonunda biraz rahatlayabilmiştim.

"Teşekkür ederim... Şey... Kusura bakmayın, ama adınız neydi?" dedim kıza.

Tebessüm etti " Ah, doğru... Adımdan size bahsetmedim. Ben ,Sevgi."

"Memnun oldum" dedim kıza "Ben de bilmeyenadam (adımı yazar mıyım binler?). Bu arada ismin güzelmiş."

Kızardı " Ah, teşekür ederim." durdu. "Tuhaf... "

"Ha?" dedim şaşkınlıkla "Tuhaf mı ?"

"Evet. Yani, Batı'nın buraya başka bir kişiyi getirmesi. Hele, bu kişi bizim gibi "farklılar" hakkında hiçbir şey bilmeyen biriyken... "

Ne demeye çalışıyordu? Anlamıyordum. Alnımda biriken terleri sildim. Hava birden sıcak mı olmuştu ne ? Belki de sıcak çaydan kaynaklıydı?

"Neden böyle bir şey dedin ki?" dedim gülerek " farklı bir yanın varsa, o da güzelliğin." dedim.

Sessizlik oldu. Uzun bir sessizlik...

Neler oluyordu? Dürtülerimle mi hareket ediyordum? Sıcaklık hissi de giderek artıyordu. Abaza değildim lan ben! bu hareketler benlik değildi. Sanırım kötü bir şeyler olmadan kalkmalıydım.

"Şey, sanırım ben odama gitsem iyi olur" dedim "Çay için teşek-"

Tam kalkarken, bir şey bana engel olmuştu. Neler olduğunu anlamak için arkama baktım. Sevgi kolumdan tutmuştu. Suratı kıpkırmızıydı.

"Biraz daha... Oturabilir misin?"