Hadi inci zekalı panpalarım eski masalları bi güncelleyelim. Ben başlıyorum :

"Prenses kurbağayı öpüyor. Prens çıkıveriyor kurbağanın içinden. O zaman ne diyoruz? "Her kurbağanın içinde bir prens yatıyor." Sonra prenses sarayına dönüyor. Olaylar gelişiyor. Prens vefa borcunu ödeyemediği için kıvranıyor kendi terasında. Ne yapsam ne yapsam diye düşünüyor ve prensesin derin bir uykuya daldığını öğreniyor.

Atlıyor beyaz atına. Bizim kızın başında, dudakları dudaklarında. Tabi bu esnada kızın babası geliyor. Babası prense kızmıyor, çünkü zamane babası, zamane masalı bu. Kral, prensin kızını öpmesini istiyor. O istiyor. Tüm baba çaresizliğiyle ve modernliğiyle.

... Prens öpüyor, hiçbir şey olmuyor. Prens bir daha öpüyor. Yine tık yok. Baktı olmuyor, fransız olayına bağlıyor işi. sonunda Prenses uyanıyor

"o kadar iyisin ki bu işte, insanın uyanası gelmiyor" diyor."