yaşamayı şimdilik seviyorum, ama dünyaya hiç gelmeseydim daha mı iyi olurdu bilmiyorum. sonuçta riskleri hayli fazla. bazen de ani gelen, ufak çapta bir derealizasyon ile varoluşsal krize giriyorum, değişik bir şey, herkes yaşamıyor çevremde gördüğüm kadarıyla.

insanlık konusunda duygularım karmaşık. sevmiyorum ama nefret de etmiyorum, sonuçta biz değil de koalalar üstün zekalı olsaydı benzer şeyleri onlar da yapardı. zeka ile masumiyet arasında negatif korelasyon var, hiç değilse belirli bir aralık için. ama zaten ömrümüz, en azından dünyadaki ömrümüz pek uzun olmayacak. o yüzden pek de gibimde değil açıkçası.