insan iyiliğini ve ahlakını değerlendirirken son 13.000 yılda oluşan insan medeniyetlerine göre değerlendirmiyorum. Bu evrim için (evrimsel pgiboloji) çok kısa bir süre. O yüzden değerlendirmeleri ve incelemeleri ortalama 150 kişilik kabilelerlerde avcılık toplayıcılık yapan insanlar üzerinden yapıyorum. Dediğim gibi felsefik iyiye girmeden sosyal gruplar ve bireylerin bu grup ve kendileri arasındaki ilişkiler bakımından iyi tanımı yapıyorum. Düşündüğün gibi hayvanlar sadece içgüdüleriyle hareket etmiyor. Özellikle yunus fil karga şempanze ( ve diğer primatlar) türlerinin zekası diğerlerine göre gayet gelişmiştir. Ölülerin arkasından yas tutabilirler. Aynada kendi benliklerini tanırlar. Birbirleriyle iletişime geçerken diğer hayvanlara göre daha iyi iletişim teknikleri kullanırlar. Besin zinciri vs. Her hayvanın karbon azot yiyecek döngüsüne katkısı vardır. Ama kesinlikle masum değiller. Zaten kötülükleri de hayatta kalma ve rekabetin çok yoğun olduğu acımasız bir doğal seçilim ortamında yaşamalarında kaynaklanıyor. Ama insan kendi türünden yaralılara yaşlılara bakım yaparak, özürlü doğanları kaderine terk etmeyerek ( bunun aksini yapanlarda olabilir ama bu dediğim davranışların yaygın olmasını etkilemez) ve daha birçok iyi davranışı oluşturduğu ahlak yapısında barındırarak toplum anlamında iyi bir canlı olduğunu gösteriyor. Kötülerde çıkabilir. En nihayetinde biz de sadece aklımızla hareket eden canlılar değiliz. Genlerimizin, evrimimizde kazandığımız kalıpsal düşüncelerin etkisi hayatımızda daima var. Bazı işlevsel bozukluklar yüzünden de pgibopatlık gibi hastalıklar ortaya çıkıyor. Yani insandaki özgür iradenin sınırları çok abartılıyor. Ama bu kötülükler insanları sevmeme engel değil. Sorunların olması çözümden vazgeçmeyi gerektirmez.