Saat neredeyse dokuz olmuştu ve hâlâ bir açıklama yapmamışlardı. Zambak bir ara "Sahne sırası için hazırlanayım diyerek Minibüsten indi ve ortadan kayboldu.

içerideki sıcaklık benim gevşememe neden oluyordu. Hâlbuki gevşek olmamam gerekiyordu.
Batı ise gayet sakin bir biçimde dışarı bakıyordu.

"Eee" dedim hafif sabırsızlıkla "Neyi bekliyoruz biz burada?"

Dışarı bakmaya devam ederken bana cevap verdi "göreceksin, sadece bekle."

Öfkelenmeye başlamıştım ama çenemi tuttum. Bu saçmalıktı, neyi bekliyorduk burada?
Batı bir anlığına cebinden bir şey çıkardı. bu ufak bir dürbündü. Dürbünü bana uzattı ve "Yer değiştirsek iyi olur." dedi. iç çekerek onu dinledim ve yer değiştirdik.

Bana doğru bakarak devam etti "Şuradaki binayı görüyor musun?" eliyle gayet uzaktaki bir iş merkezini göstererek

Cidden saçma bir soruydu, ama cevapladım. "Evet, ne olmuş görüyorsam?"
Elindeki dürbünle iş merkezinin kapısına doğru bak." dedi ve arkasına yaslandı.
Bir halt anlamamıştım ama yine de dediğini yaptım. insanlar iş merkezinden çıkmaya başlamıştı. Herkes çıkmıştı.

"Dürbünden gözümü ayırdım "Ee-"

"Gözünü ayırma!" dedi Batı öfkeyle. Açık konuşacağım; cidden tırsmıştım. Bu çocuğu ilk defa öfkeli olarak görüyordum. Denileni yapıp tekrar baktığımda Zambak'ın adamın birinin eşyalarını toplamasına yardım ettiğini gördüm. Hafif kumral saçlı ve uzun biriydi. Üzerindeki takım elbise bir kaç bin liralık olmalıydı. Bir süre Zambakla konuştular adam halinden memnun gibiydi. sanki eşyalarının yere düştüğünü unutmuştu. Sonra Zambak, saatine baktı ve adama bir şeyler diyerek uzaklaştı.

Hiçbir şey anlamamıştım. Bundan ne çıkarmam gerekiyordu?
Ben düşüncelerim arasında kaybolurken minibüsün kapısı açıldı. Gelen Zambak'tı
"ilk adım tamam!" dedi ve Batı'nın yanına oturdu.
"Güzel... " dedi Batı. sonra bana döndü " Cevabını almaya çok yakınlaştın." dedi.

O bunu söylerken aracımız çoktan hareketlenmeye başlamıştı bile...
Neler döndüğünü gerçekten öğrenecek miydim?