Neyse , nerede kaldım?
Ha, tamam devam ediyorum...
işte ben oraya geri döndüm saklanıyorum duvarın arkasında. bu arada bu muallak işi hırpalamaya doğru zütürmeye başladı. dedim giberim dayak zaten kaçınılmaz, fırladım duvarın arkasından onlara doğru yürümeye başladım. bu muallak döndü bana baktı.

muallak: i ben: b
i: sen kimsin lan?
b: beni gibtir et, sen ne tak yiyorsun burada?
i: bas git lan buradan! işime karışma!
b: sana mı soracam lan nereye basıp basmayacağımı? hem niye gideyim lan? babanın tapulu malı mı burası?
çocuğu ittirdi ve bana doğru yürümeye başladı. o sırada çocuk kalkıp hızla tüydü. aramızda bir yirmi santim kala durdu.
i: vay be, sizin zütünüz kalkmış bayağı
b: seninki kadar olmasa da
palet gibi olan elini omzuma koydu ve sıkmaya başladı. ulan zaten altıma sıçtım sıçacam, daha da tırstım. bacaklarım titremeye başladı. ama toparlanıp "indir lan o elini dedim. züt oğlanı ben bunu diyince daha fazla sıkmaya başladı omzumu. parmaklarını gibeyim dedim içimden, huur çocuğunun parmakları derimin alt tabakalarına doğru gibiş yapıyordu resmen.
b: indir o elini dedim dıbına koduğumun evladı!
i: indirmezsem ne olur lan? dedi ve boğazımı sıktı. dıbına koduğumun izbandutu bir doksandı lan neyin karşılığını vereyim? benim boy bir yetmiş zaten... sonra ben daha ne olduğunu anlayamadan beni obüs füzesi gibi fırlattı muallak evladı (Hâlâ merak ederim nasıl yaptı diye). yere çarpmamla beraber kemiklerimden bir çatırdama sesi geldi. dedim aha kemiklerim gibildi. gram kıpırdayamıyordum. daha fırlatılmanın şokunu atlatamamıştım ki karnıma doğru çok acı verici bir darbe yemiştim. bin kurusu öyle bir tekme attı ki ferrim kaydı.
bu bin tam ikinci tekmeyi atacaktı "ah! ananı gibeyim!" diye bağırıp kafasını tuttu. bende noluyo amk diyerek kafamı kaldırıp bakmaya çalıştım.