işte zorluk burada başlamıştı. Karadeniz'de fırtına mevsimiydi. Hiç bir kaptan sefere çıkmak cesaretini gösteremiyordu.
Genç adam: hakları da var. Baksana fırtına hiç dinmiyor. Denizin azgınlığı ise gözümüzün önünde. Diyordu.
Böyle sıkıntı içerisinde dolaşırken, kim bilir kaçıncı defa kalmakta olduğu hanın önünden geçti. Pek tabidir ki dönüpte o yana bakmadı.
Eğer şöyle bir başını çevirebilseydi, hancının halinden şüphelenebilirdi.
Hancı, korkak tabiatlı, kendine hakim olamayan, vücudu şişman kendi zayıf biriydi.
Bu yüzden, Osmanlı'yı görür görmez telaşını gizleyemeden bitişik handa satıcıların bulunduğu dükkanından avluya geçti.
Tepeden tırnağa siyah renkli, uzun cübbesine bürünmüş kötü bakışlı adamın yanına koştu.
Nerelerdeydin? Osmanlı sabah çıkarken şimdiye kadar sakladığı maksadını nihayet bana söylemek zorunda kaldı. Kırım'a gitmek üzere bir gemi bulmak peşinde.
Benden istediğin bilgi de bundan ibaretti sanırım.
Bir gemi bulamadı mı?
Çok aradıysada bulamadı.
Mükafatını göreceksin. Şimdi hemen onun yanına git. bu limanın her zorluğunu halleden en usta rehberini tesadüfen gördüğünü söyle. Ve onu bana getir.