ciddi ciddi son zamanlarda düşündükçe aşırı mantıklı gelmeye başladı. nedenini söyleyeyim 22 yaşındayım ve şu zamana kadar hayatın hiç güzel bir yanını görmedim. ne işe giriştiysem elime yüzüme batırdım ve hala da devam ediyorum. tam bir tatmin olmuşluk hissi olmuyor. bazen geleceğimi düşünüyorum diyorum hiçbir zaman istediğin konumlara gelemeyeceksin, hiçbir zaman mutlu bir ailen olmayacak olamayacak.

biraz metaforla anlatayım: mesela bir film izlersin film 2 saattir ama sen 20. dakikada falansındır aşağı yukarı filmin gelişme ve sonuç kısmının nasıl olacağını tahmin edersin ve bundan da %100 eminsindir çünkü daha önce izlediğin klişe filmler sana bunu gösteriyordu zaten. insan ömrü de böyle işte. intihar olayı da o filmi o dakikada kapatıp hem zamanını boşa harcamamak hem de hala içinde bi şeylerin değişeceği hissiyatıyla yaşamaya devam edip kendine azap vermekten ve kendi kafanı gibmekten başka bişey değil.

belki allah ömür verir veya biyolojik olarak yaşayabileceğin son raddeye kadar yaşadın diyelim. 80 yaşındasın ve 22 yaşındaki halinde öngördüğün şeyler tek tek çıkmış yani hiçbir tak olmamış olamamamışsın. 58 yıl o umutla yaşamaya kendini tüketmeye devam etmişsin. şuan işte edindiğim tecrübeler de bana bunu gösteriyor. hiçbir şey değişmeyecek zorluk sıkıntı tatminsizlik ve kaybediş içinde, pgibolojik bir bunalım içinde kendi kafamı gibe gibe taktan bir ömür tamamlayacağım eğer yaşamaya devam edersem. hani herkesin hayatı mükemmel demiyorum tabiki illa çok daha kötü şeyler yaşayan insanlar da vardır ama şu dıbına kodumun hayatında genelde insanlara yaşamaları için hayat ufak şeyler yapar diye hissediyorum.

hani 20 taktan durumun varsa 2 -3 tane arada sen yaşamaya devam et diye güzel şeyler illa oluyordur insanların hayatında. sırf o 2 3 güzel an için bile insan yaşamaya devam eder. eğer durum bu değilse ve ben bunu yeni yeni kavrıyorsam böyle insanlığın da ben ta dıbına koyayım o zaman. oğlum bişey yok lan resmen bomboş. sürekli mental olarak acı çekiyorum her açıdan her yerden bomtak durumdayım ve bunun da ileride değişeceğini düşünmediğim için filmi yarıda kapatma yani intihar fikri o kadar cazip gelmeye başladı ki anlatamam size. çok büyük bir özgürlük bence. istediğin zaman çıkıp gidebiliyosun. siz ne düşünüyosunuz panpalar biraz tartışalım