yaşım ilerledikçe daha çok

https://youtu.be/WngDJIVxxCk

Şu son 7 8 yıldır ilişkilerin geneli vıcık vıcık ve sevişmeden uyumayalım tarzında ilerliyor ya hani bunun üzerine biraz konuşmak istiyorum arzu edenleriniz dinler belki çünkü gerçekten bu konuda iyiden iyiye kendimi çok yalnız hissediyorum.

Ben bu günümüz 1-2 haftalik veya 2-3 aylık suni ilişkilerini kaldıramıyorum hani birisi ile konuşmaya başlıyorum fakat benim o ve onlar gibi olanlara uymayan samimi davranışlarıma karşılık alamıyorum ve eninde sonunda bitiyor her şey.

Yani ben bağlanamıyorum beni bağlayacak bir kadına rastlayamadim veyahut ben beceremiyorum.
Arkadaşım dostum dediğiniz insanlara yan gözle bakmanız ve sürekli birbirinin açığını arayıp mutlu insanların hayatını parçalayıp sonra onları paylaşmanızı,
birilerine olmadığın gibi gozukme çabalarınızı çıkar ve menfaate dayalı arkadaşlıklarınızı dostluklarınızı, o iğrenç kafelerde o iğrenç sahte kahkahalara ve bütün bu olanlara şahit oldukça midem bulanıyor.

Şöyle bir eskiye bakıyorum da (1980-1990-2000) o zamanin insanları ile 2010 larin insanları arasında gerçekten korkunç derecede fark olduğunu görüyorum. Bahsettiğim devirlerde sanki herkes kendi halinde ve huzur içinde yaşıyorlardi. Kimse kapıdaki komşusunun arabasıyla veyahut ne iş yaptığıyla ya da çocuklarının hukuk fakültesi okuyup okumadigi ile ilgilenmeyip direk karakteriyle ilgileniyordu. Komşuluk ilişkilerı, insani iliskileri ve en önemlisi Aşkları gerçek, gösterişsiz ve çok samimi yani baştan aşağı doğallık akıyor o devirlerin insanlarından.

Ulan o devrin müzikleri dahi içten ve hala bir kısım zevkli insanlar tarafından şehvetle dinlenebiliyor. Şimdi bu yaz çıkan bir müziğin gelecek yaza esamesi okunmuyor. Fırsat bulabildiğim zamanlar tek gözlü odamda oturup nostalji günü yapıyorum geçmiş devirleri düşünüyorum ve içimi hüzünle karışık inanılmaz bir özlem sarıyor yakıyorum sigaramı kendi kendime konuşuyor eşlik ediyorum barış ağabeyime.

bazılarınız çıkıp ulan herife bak sanki 40 yaşın verdiği tecrübeyle konusuyor diyebilir haklısınız fakat gerçekten engelleyemiyorum kendimi böyle düşünmekten o yüzden de hiç arkadaşım yok ve sürekli yanlizim. sanki o yılları yaşayıp bir zaman makinesi ile birden bire 2018 e gönderilmiş gibi hissediyorum. Keşke imkanım olsa da o zaman makinesine binip gerçek insanların olduğu yıllara gidebilsem.