2015 yılıydı 20 ekim 2015 tarihinde kendimi nöbetçi mahkemede buldum , başkaları için kısa ama benim için uzun bir süre, Ceza evinde yattım. yargılandığım fiil bayağı ağır bir ceza gerektirdiği içinde içinde on beşten fazla cinayet hükümlüsünün bulunduğu bir koğuşta kaldım. işte bu koğuşta kaldığım sürede gel zaman git zaman mecburi diyaloglar kurdum cinayet hükümlüleriyle. hepsi kendince haklıydı, hepsi yapması gerekeni yapmıştı. (öyle düşünüyor, öyle anlatıyorlardı) işte bunlardan biri de ismi Bedir olan uyuşturucu madde etkisinde iki kişiyi pompalı tüfekle delik deşik etmiş bir katildi. (evet, evet pis bir katildi.) nasıl olduysa bir sabah aramadan sonra yan yana geldik, hiç gereği olmadığı halde bana olayı, iki kişiyi nasıl vurduğunu, adamların can çekişmesini izlediğini falan anlattı. ben de dünyanın en büyük eşşekliğini yapıp sormuş bulundum, dedim ki hiç üzülmüyor musun? ne dedi biliyor musunuz?
"ben ateş edendim, nesine üzüleyim..