Babamla beraber aşağı indik. Annem sofranın başında oturuyor, babam da dedemin yanına geçti ve ben de Rıfat’ın yanına geçtim. Yuri de sofranın diğer başında. Yemek de hazırlanmış. Zaten yemekten yemeğe uyanıyorum genelde. Babam hemen lafa girdi. Ama yanlış yerden:

b-“Duyduğuma göre ikiniz de bugün okula gitmemişsiniz?”

Rıfat-“Neden gidelim? Annem hastaydı, yanında kaldık.” Rıfat sakinleşmiş gözüküyor. Zaten sinirlenmek ona göre değil. Orada dedeme (artık dedem diyorum çünkü kan bağım bir ejderha tarafından onaylandı) ters cevap vermesi onu zora sokmuştu. Bu normalde yapmayacağı bir hataydı.

b-“Ama ben size kalın mı dedim?”

Rıfat-“Hayır. Ama biz kalmamız gerektiğine karar verdik.”

b-“Ne zamandan beridir bu evde kararları siz verir oldunuz?”

Rıfat-“Sen bizden sır sakladığını öğrendiğimizden beri.” Babam ve Rıfat kedi ve köpek gibiler. Dedem gülmeye başladı.

Bb-“Hahaha. Gerçekten güçlü çocuklar yetiştirmişsiniz. Ben bu yaşlardayken babama karşı çıkamazdım.”

b-“Bana da karşı çıkmamalarını isterdim ama…”

Bb-“Öyle deme ama. Böyle güçlü çocukların ilerde geleceği de parlak olur.”

b-“Bir daha okula gitmeme olayı duymak istemiyorum.” Bir an kulağıma bir ses geldi. Tik Tak. Bir an içimi bir korku sardı. Rıfat da tedirgin oldu sanki. Yoksa o da mı duyuyor? Belki da bana öyle gelmiştir.

Rıfat-“O zaman bize her şeyi anlat ve eski halimize dönelim.”

b-“Anlatacağım ama her dediğime inanmanız lazım.” Tik Tak. Yine oldu. Yine içinden konuşmaya başladı:

Alduin-“Uzaklaş oradan. Beynim resmen parçalanacak gibi. Uyarılar çok güçlü. Oradan uzaklaşmalısın.”

Halis-“Nasıl uzaklaşayım?”

Bb-“Bir şey mi söyledin Halis?”

Halis-“Yok hayır. Rıfat, benimle gelebilir misin? Çok önemli.”

Rıfat-“Şimdi olmaz.”

Halis-“Rıfat. Lütfen. Benimle gel.”

Bb-“Ne oldu. Çok gergin görünüyorsun?”

Rıfat-“Dur işte. Sonunda her şeyi öğreneceğiz.”

Halis-“Eğer senin için en küçük bir kardeşlik hatırım varsa sadece BENiMLE GEL.” Sonunda ikna olmuşa benziyordu.

Rıfat-“Tamam ama bembeyaz olmuşsun. Bir sorun mu var?” Elinden tuttum ve koşmaya başladım. Tik Tak. Babam birden

b-“Herkes eğilsin” dedi. Yuri ve biz hariç sofradaki herkes eğilmişti. Biz zamanında masadan kalktığımız için kurtulmuştuk lakin Yuri’nin kellesi yerde yuvarlanmaya başladı. Ne olduğunu bile anlamadık. Biz sofradan kalkmasak bizim de kellemiz gidecekti. Donakaldım. Masa kırılmıştı.