10 Dakika Önce

Halis

Top oynamak çok sıkıcı. Şurada biraz uzansam keşke. Babamın kızmayacağını bilsem kesin uyurdum. Acaba Rıfat’a söylesem de gizlice uyusam mı? Rıfat hayatta kabul etmez. Off. Uyumak istiyorum. Yaptığımız tek şey topu birbirimize atmak. Bunun neresi oyun? Futbolu sevmem, basketbol çok yorucu, voleybol çok sıkıcı ve sadece elden ele top kalıyor geriye. Pek eğlenceli gelmeyebilir millete ama en az efor sarf ettiren oyun bu. Tabi Rıfat arada hızlı atmazsa güzel olur.

Top üzerime doğru gelirken birden başıma bir ağrı girdi. Yere çöktüm. Ağrıdan çok yanıyor gibi. Sanki ateş gözlerimden çıkacak. Çığlık atmamak için kendimi tutuyor muyum yoksa çığlık atıyor muyum bilmiyorum bile. Çok canım yanıyor.

(Rüyayı Hatırlamayacak)

“Bir şeyler geliyor. Unutulmuşlar yükseliyor. Güven zayıflara tutulmuş bir silahtır. Tik Tak. Tik Tak. Tik Tak.” Ses rüyamda gördüğüm ejderhaya ait değil. Başka bir ses. Farklı bir ses. Özellikle “Güven zayıflara tutulmuş bir silahtır.” Sözü söylenirken birkaç görüntü geçti gözümden. Buz gibi bakan gözler. Yeşil renkliydi. Her tik tak dendiğinde boşluk hissediyordum. Sanki yalnızmışım gibi. 3 kere dendi. Dördüncü kez dense herhalde kendimi öldürmek isterdim.

Gözlerimi açtığımda babam ve annem başımda duruyordu. Annem hemen “Halis. iyi misin?” dedi ve gelip sarıldı. Ben neden yerdeyim? Hatırlamıyorum. Uyuya mı kaldım? Anneme çok sıktığını söylediğimde hemen bıraktı. Babam ise meraklı gözleriyle bana bakıyordu. Meraklı olduğunu nereden anladım?

b-“Bir şeyler geliyor. Unutulmuşlar yükseliyor. Güven zayıflara tutulmuş bir silahtır. Neden böyle bir şey söyledin?” Ben mi söyledim? Babamın dediği şeyler sanki bana bir şey hatırlatıyor ama hatırlamıyorum. Kafam çok karışık.

Huriye-“Halis hiç konuşmadı ki? Hastaneye zütürelim.” Gerek olmadığına zar zor ikna ettim. Ve sonunda gittiler. Uyumam lazım. Aslında kendimi iyi hissetmiyorum. Zihnim bulanık. Ama babam 10 dakika sonraya çağırdı.

Halis-“Rıfat. Senden iyilik isteyeceğim. Biraz uyumam lazım. Anneme ve babama yalan söyledim endişelenmesinler diye. Biraz uyusam kendime gelirim.”

Rıfat-“Tamam tamam. Sen uyuyacaksan uyu. Ben devdıbını hallederim.”

Halis-“Çok saol.” Dedim ve çimene uzandım. Zaten kafam çimene değer değmez sanki vücudum uykuyu arzularmışcasına uyuya kaldım.