Noz-“Geçen sene bu hastalığa yakalandım. Ama kimseye söylemedim. Ne kadar zamanım kaldı?”

Miras-“Dilinizi uzatın.” Dilini uzattı. Evet. Durumu kötü. Bu hastalığın ismi kan tarlası. Bu ismi almasının sebebi de dilin tarlalardaki sürülmüş topraklar gibi belli bir düzende şişmesinden dolayı. Dilinden yemek borusuna ve soluk borusuna doğru uzayacak ve kalbine vardığında da ölecek. Öksürdükçe dilindeki kan keseleri patlıyor ve ağzından kan geliyor. Ama çok ilerlemiş. Nasıl fark edemedim?

Miras-“1.5 sene anca yaşarsınız. O da en iyi ihtimal. En kötü 9 ay.”

Noz-“Demek 9 ay sürem var.”

Miras-“Kendinize dikkat etmeniz lazım. Eğer çözüm bulabilirsem…”

Noz-“Sen de biliyorsun Miras. Bu hastalığın çözümü yok. Onun için 9 ay içinde tüm ülkeleri fetih etmem lazım. Planları hızlandırmam lazım.”

Miras-“Başka diyarlardan çözüm bulabilirim.”

Noz-“Buna gerek yok Miras abla. Sadece bilmek istediğim buydu. Sakın kimseye hastalığımdan bahsetme. Eğer hastalığımı öğrenirlerse bütün planlarım ters teper.”

Miras-“Peki planın nedir? Bana da anlatsan.”

Noz-“Tanrıçasın diye erkenden öğrenemezsin. Sen de diğerleri gibi göreceksin.”

Miras-“Kendinden bu kadar emin konuşan binlerce kral gördüm. Hepsi yenilgiyi tattı. “

Noz-“Demek ki ilk kazanan beni göreceksin. Merak etme. Yine bu krallıkta birleşecek herkes. Şimdi çıkabilirsin.” Noz’u kucağıma aldım ve:

Noz-“Ne yapıyorsun?”

Miras-“Odanıza gidiyoruz kralım. Bir sözünüz vardı. Bugün yanınızda yatacağım. Her ne kadar uyuyamasam da yanınızda yatma şerefinden yoksun kalmak istemem.”

Noz-“Ah. Unutmuştum. Tamam. Bu seferlik izin veriyorum. Ama bırak da ben yürüyeyim. Kimsenin beni güçsüz görmesini istemiyorum.”

Miras-“Siz çocuksunuz. Uyuya kalabilirsiniz değil mi?”

Noz-“Pff. Tamam. Uyuya kaldım. Sen de odama taşıdın sorarlarsa.” Gülümsedim.

Miras-“Kralım nasıl emrederse.” O uyuyo taklidi yapmaya başladı. Ben de odaya doğru yürümeye başladım.