HiKAYE BiTMiŞTiR. OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜRLER.

Herkese merhabalar. Bunu okumak istiyorsanız öncelikle (bkz: bir bine bende binem hikaye serisi) kısmına girip diyar serisi adlı seriyi okumanızı tavsiye ediyorum.

O ZAMAN BAŞLAYALIM
---

Ejderha Diyarı

Alduin

Uyuyordum. Birden uykum bölündü. Semada belirdi. Buraya doğru uçuyordu. Yine mi o geldi? Ne zaman rahatça uyuyacağım acaba? Yavaşça önüme kondu. Artık burası da çok büyümüştü. iki veya üç nesil sonra katman alt katman tamamen kapanır ve üst katmanda toprak olmaya başlarız. Annem ve Gama öldü. Geriye sadece Beta kaldı. O da öldü ölecek. Önceden o da bunun yanında gelirdi ama artık eskisi gibi uçamıyor. Bu arada anne ben oldum. Uyuyordum ve uyandığımda herkes gitmişti. Söylediklerine göre beni aşağı atmaya çalışmışlar atamamışlar. Savaş eğer çok uzarsa ejderhaların nesli tükenme tehlikesine girer diye Linonia kendisini aşağı atmış. Ve kazanan ben oldum. Aslında ölsem güzel olabilir. Sonsuza kadar uyurum.

Luka-“Hala uyuyor musun? Bu kadar tembellik tüm ırklar için fazladır bence.”

Alduin-“Çok yorgunum ne istiyorsun?”

Luka-“Sen her zaman çok yorgunsun. Ve ne istediğimi biliyorsun. Bir Bine geldi mi?” Her gün aynı şey. Bir Bine geldi mi? Artık hayal meyal hatırlıyorum. O da hep ben uyurken geliyordu. Bir kere kucağında meyve yemiştim ama onu hatırlıyorum. Meyvenin tadı güzeldi. Ama ondan sonra o gitti. Neden gittiğini bile hatırlamıyorum. Sadece annemden bildiğim kadarıyla gezgin diye bir şey varmış, her diyarda dolaşırmış ve bilgi toplarmış. Ve onun ilk bulduğu diyar da burasıymış. Annem ve kardeşlerini kendi öz kardeşi gibi severmiş. Bu kadarını biliyorum. Zaten annem anlatırken de genelde uyuya kalırdım.

Alduin-“Gezginliği elinden alındı diye sana kaç kere söyleyeceğim? Artık gelemez. Annemiz kaç kere anlattı. Neden anlamamakta ısrar ediyorsun?”

Luka-“Gelmeye çalışacak. Öyle söyledi. Vazgeçmeyeceğini söyledi. Eğer gelirse onu burada karşılamak istiyorum. Ona ne kadar büyüdüğümü göstermek istiyorum. Tekrar bana meyve yedirmesini istiyorum. Tekrar kolunsa sarılmak istiyorum.”

Alduin-“Koluna sarılman artık pek mümkün değil. insanlar fazla büyümez. Şimdi gelse şu yumurtamdan biraz büyüktür. Yani koluna sarılman biraz zor. Aslında hepsi imkansız. Gezginliği gitti. Artık gelemez. Vazgeç.”

Luka-“Vazgeçmeyeceğim. Eğer gelirse bana haber ver.” Birden bir titreme geldi. Kendimi kötü hissettim.

Luka-“Alduin, iyi misin?”

Alduin-“Bana Bir Bine’nin verdiği isim ile hitap etmene gerek yok. Zaten bana bir şey söylersen anlarım. Ve ben iyiyim. Yakında enerjimi vereceğim ve sonunda rahatsız edilmeden uyuyacağım” O anlamadıysa onu boşuna telaşlandırmama gerek yok.

Luka-“Sadece bir yumurta olması çok garip. Hem de pek iyiye dalalet değil. Çok ejderha öldü. Ve gidenlerin yerini gelenler dolduramamaya başladı.”

Alduin-“Annemin anlattığı hikayeyi unuttun mu? Her katman tamamlanacağı sırada üreme azalıyor. Bu katman da tamamlanmak üzere. Yakında üst katman oluşacak. Artık uyuyacağım. Çok bile uyanık kaldım.”

Luka-“Tamam tamam anladım. Kardeşlerim seni görmeye hiç geliyor mu? “

Alduin-“Neden gelsinler ki? Herkes kendi yaşama amacını gerçekleştiriyor. Senin dışında.”

Luka-“Tamam. Gidiyorum. Ama gelince kesin bana haber ver.” dedi ve tekrar semaya uçtu. Nasıl her gün uçabiliyor ki? Ben de bir kere annemin zoruyla uçtum ama çok yorucu. Her yeri dolaştım. Hayatımda ilk ve son uçuşum. Ha bir de evladıma gösterirken uçacağım. Daha da uçmam zaten. Ama hissettiğim o his neydi? Garip bir şekilde korkutucuydu. Yutkunarak içimdeki korku-gıdıklanma arası duygumu bastırdım. Burasıyla ilgili bir sorun olduğunu sanmıyorum. Çok uzaklardan geliyor bu his. Belki de az uyuduğum içindir. Geri yatmaya koyuldum. Gözlerimi kapattım ve uykuma daldım.
---

Edit: Bu arada biraz bekleyin milleti çağırayım.