Lisedeki sevgili için üzülmeye değmez aslında. Ama ilk olunca durum baska oluyor tabii. Insanın aklında kalıyor sonuçta.
Lise sondayken hoşlandığım bir kız vardı, ilk defa olmustu bu bana.
Gel zaman git zaman bazen soru sorma bahanesinde veya konuşma bahanesinde yanına giderdim. O taraklarda bezi yoktu kızın, dershane okul falan gidip geliyordu. Benim yakin bir arkadaşım da ayni kizdan hoşlanıyormus meğer. Haberimiz olmadan ikimiz de kıza yürümüşüz. Ben kiza asla açılmadım, zaten dedigim gibi kiz oralı değildi. Ama insanız sonuçta, illaki açık verdik kıza. Yanindayken heyecanlaniyorsun, elin ayagina dolaşıyor. Kiz da anladi beni .Tüm sınıf öğrendi tabii durumumu zamanla. Sonra bu kız benim arkadaştan hoslanmaya başlamış, sevgili olmuşlar. Arkadaşım da (4 senedir yedigimiz içtiğimiz ayri gitmeyen) beni tehdit falan etti kiza yaklaşma gibi.
Okul bitti, olay da bitti. 2 sene sonra bunları sahilde otururlarken gördüm. Hala devam ediyorlarmış. Görünce üzüldüm ne yalan söyleyeyim. Kizdan hala hoşlanmıyorum sanıyordum ama ilkler unutulmuyor iste. Kizi gördüğümde icim kıpır kıpır olmuyordu tabii ama Cemal Süreya' nın su sözü geldi aklima:
"Gülüşün geldi aklıma ve içimden dedim ki
Yine gelsen yine severim seni"

Başka bir durumda olabilirdik dedim içimden. Bir de hem kızdan olduk hem de kiz yüzünden yakin arkadaştan. Böyle talihe ne denirse.

Buraya da içimi döktüm kusura bakma başlığı açan kardeşim. Aklima geldi yazayım dedim.