gelin size birkac sey anlatayim.

su haz meselesi.

bi gun durdum ve kendimi izledim, dusundum. bir sey fark ettim.

oyun, instagramda komik paylasimlar, youtube da gulduren videolar, ferre.

bunlar benim gunumun kucuk bolumunu isgal eden ve bana dopamin salgilatan, mutlu olamami saglayan(!) kucuk masum fiiller.

ama sunu fark ettim ki ne zaman saydiklarimdan birini yapsam, fiili bitirdikten sonra daha mutsuz oluyodum.

ama bu nasil olurdu? dopamin almiyor muydum? bu terslikte bi islik vardi.

kanimca OVERDOSE etkisi goruyodum. yani mutlulugu yudum yudum icmek varken kafama dikliyodum. tipki masturbasyon gibi. ve bu vucut ve beyin denegeme iyi gelmiyodu.

instagramda beynim bir anda asiri mutlu oluyodu, keza oyun oynarken anlik olarak cosuyodu.

ama daha sonra, beni daha mutsuz eden bi dongu vardi. fiil uyusturucu gibi, beynimi bir an costurup sonra daha mutsuz ediyodu.

beynim yine diklemek istiyodu; aksi halde mutsuzdu.

bu bana asiri zarar veriyodu. artik cikip bi doga manzarasi seyretmek gibici geliyodu. insanlarla muhabbet gibici geliyodu, yeterince dopamin salgilatamiyolardi bana.

bunu fark ettim ve cook zor da olsa kendime HAYIR demeyi ogrendim, ogreniyorum.

1.5 yildir. mast yok, ferreyu yakin zaman once biraktim, instagramda vakit gibmiyorum, youtube sadece bir tarayici gorevi goruyor, oyun desen onu da kestim.

ee bunu herkes dedi ne var bunda demeyin, sunu unutmayin, okumak ile idrak etmek ayri seylerdir.

ben okudum, evet, ama yakin zaman once idrak ettim.

mutlu degilseniz ve tatminsizlik hissi sizi ele gecirdiyse, 10 dakika bi koseye cekilin ve kendinizi degerlendirin.