Baktım bu gülüyor bi taraftan koluma sarılıyor falan. Yaklaşıp yine öptü yanağımdan beni. Güneş geri açtı beyler. Meğer benle kafa buluyormuş mizahını sevdiğim. Ulen dedim yapılacak şaka mı bu benim pederde kronik kalp var tık nefes giderim burda. O öpücükle fidan olan umut asırlık çınara döndü. Evine kadar bırakamazdım tekrar zaten bir kere taksiyle gitmiştik yeri de tam bilmiyordum. Evine bıraktıktan sonra da bende taksiyle otobüs durağına oradan otobüsle eve gitmiştim. Hem babasından yana sıkıntılıyken bi erkekle görülmesi hoş olmazdı. Bende o sıralar omuzlarına kadar uzun dalgalı saçlı, sakallı rahat kıyafetler giyen bi tipim. Hiç ideal damat / erkek arkadaş tipi değil yani. Annesini gördüm kesinlikle onay vermez bizi bilse. Ama çıktığımızda ayrılmak da zor olmuştu. O beni durağa bıraktı bu sefer. Duraktan otobüse binip eve gidecem otobüse binip aradım hemen o da eve gidene kadar konuştuk. Ama böyle çiçeğim böceğim değil yine eskisi gibi muhabbet ama birbirimize açılmışız artık biraz daha rahat oluyor insan.