Neyse sıçtığımın otobüsü geldi halbuki ben bir ömür durabilirdim öyle. Bindik otobüse bikaç durak sonra da indik. Ben hala nasıl olur da tekrar elini tutarım falan diyorum kendi kendime. Bu da arada bir sokuluyor bana yürürken. Duraktan sonra da biraz yürüme mesafesi vardı. Bende ne olacaksa olsun dedim attım elimi omzundan sardım bunu. Bi baktım iyice sokuldu bana kafasını kaldırıp gülümsüyor. Ölüyorum beyler yok böyle birşey. Allah’ım diyorum bu nasıl bi güzellik. Katıksız saf aşk bu olsa gerek. Sonra hiç olmayacak birşey oldu biraz uzanıp yanağıma bi öpücük kondurdu. işte o anda nebula patladı, dünyamız yine toz bulutuna döndü, hiroşima çatapat gibi kaldı benim dünyamda, andromeda gömleğimin cebine sığdı, dünyanı birkaç adımda koşarak geçtim sanki. Parça parça olup tekrar bütün oldum ne yapacağımı bilemedim sadece daha çok çektim kendime. Sokak ortası olmasa kollarıma alıp çevireceğim türk filmi gibi beyler öyle bir mutluyum. Ama kızın oturduğu semt bi gören olursa diye bişey de yapamıyorum. Sadece sımsıkı sarıp çekiyorum kendime.