Veya gibeyim hayat hikayemi amk 3 yıllık mevzunun çoğu şeyini hatırlamadığımı fark ettim ve hatırlamaya çalışırken zaten derin olan yaram biraz daha oyulmuş gibi hissediyorum hala her nefesim aleyna her besinim aleyna beni bıraktığında hiç üzülmem diye düşünmüştüm üstünden iki ay geçti hala saçma sapan şeylerden aklıma gelip beni daha da yıpratıyor oysaki bana beni sevdiğini söylemişti inanmak benim suçummuş meğer
Bana bu kadar acı çektiren biri için bu kadar üzülmem gerçekten kendime olan saygımı bile düşürdü
Her gün en az 45 dk onu izliyorum eskiden takıldığım yerlerde değil de evinin önünde içiyorum belki halime acır diye hiç ona yalvarmadım yalvarmam da ama bana acımasını istiyorum