BÖLÜM 5

Emine Teyzeden biraz bahsedecek olursak onu da kızı gibi uzun yıllardan tanırım çok iyi bir insandır. Kocası 6 yıl önce vefat etmişti.Şimdi öyle tek kızıyla yaşam sürüyordu, kızı da evleniverdi.

Emine Teyzenin yanına gittim ve söze dalacakken:
Emine Teyze:Oğlum rahatsız ettiysem affola, müsaitsen sen ve abinle konuşmak istiyorum.

Ben: Tamam teyzecim, lakin abim burda değil.

Emine Teyze:Önemli değil yavrum sen ona sonra anlatırsın.

içeri geçtik Emine Teyze ile ve karşılıklı koltuklarda oturduk. Emine teyze hemen lafa girecekti lakin bu arada, cebinden kahverengi renginde ince bir kitap ve kitabın içinden 4 adet yüzük,iri bir kolye ve 2 adet iplik çıkardı.

Ben söze girecektim:

-Teyzecim, bunlar ned.

Sözümü kesip anlatmaya başladı.

-Evladım beni iyi dinle, derdimi anlatacak bir tek siz varsınız. Benim kızımı da beni de uzun zamandır tanırsınız. Beraber güldük beraber ağladık.Ama benim uzun zamandır ağladığımı siz duymadınız.Çok keyifsizim artık yeter. Bunları sana anlatarak ne denli risk aldığımı bilemessin.(Gözleri dolu dolu anlatıyordu)